Algemeen

Uit de analyse van het sporenbestand en culturele en natuurwetenschappelijke vondsten blijkt dat het onderzoeksgebied twee bewoningsfases heeft gekend. Een oudste bewoning dateert uit de ijzertijd en is maar beperkt vertegenwoordigd. Het situeert zich voornamelijk in het zuidoosten en strekt zich mogelijk verder uit buiten het plangebied. Vanaf de volle middeleeuwen is het terrein opnieuw bewoond. Hiervan getuigen twee hoofdgebouwen, greppels, waterputten, en kuilen. De bewoning loopt door tot in de nieuwe tijd.

IJzertijd

In de zuidoosthoek van het onderzoeksgebied situeert zich een cirkelvormige greppelstructuur die zich verder uitstrekt buiten de grenzen van het onderzoeksgebied. De geschatte diameter van de greppelstructuur bedraagt ca. 8 m en de greppel is zo’n 70 cm breed. In de greppel is één randfragmentje handgevormd aardewerk uit de vroege ijzertijd aangetroffen.

Eén geïsoleerde paalkuil bevat een fragment handgevormd aardewerk uit de midden ijzertijd.

Volle middeleeuwen

Een greppel bakent mogelijk een erf af met talrijke paalkuilen, twee hoofdgebouwen en twee waterputten. Het aardewerk uit het noordelijke deel is kenmerkend voor de periode vanaf de 15de-eerste helft 16de eeuw. Het aardewerk in het zuidelijke deel geeft geen duidelijke datering. Er is één houtskoolstaal uit de zuidelijke greppel gebruikt voor 14C-datering. Op basis van dit staal dateert men deze greppel in de volle middeleeuwen, meer bepaald in de periode tussen einde 11de eeuw en begin 13de eeuw.

Een palenrij van vijf palen met gelijkaardige vulling situeert zich parallel aan greppel S82. Het is niet duidelijk of het om palen van een houten beschoeiing van de greppel gaat, maar ze hebben mogelijk wel een functie gehad bij de begrenzing van de greppel.

Er zijn twee hoofdgebouwen aangetroffen. Een eerste plattegrond vertoont een grote overeenkomst met het configuratietype VOM-H1 dat
voorkomt tussen AD 1050-1200. Er werden 3 14C-dateringen uitgevoerd. Het tweede gebouw is opgebouwd uit twee licht gebogen rijen van staanders, een rij van middenstaanders en twee gebogen rijen wandpalen aan de lange zijden. Het is een huis met configuratietype VOM-H2, tussen AD 1100 - 1300. Er zijn 5 14C-dateringen uitgevoerd.

Het hout van één waterput is via dendrochronologisch onderzoek in de volle Middeleeuwen gedateerd. De houten constructie bestaat uit vier verticaal geplaatste, vermoedelijke geheide, houten palen waarrond houten planken werden geplaatst. De planken zijn vervaardigd uit eik. Deze planken lijken niet vastgenageld te zijn geweest maar werden op hun plaats gehouden door de tegendruk van de grond waarmee de insteekkuil werd opgevuld. Het frame van palen wordt voor een deel bij elkaar gehouden door pen-en-gat-verbindingen.

Late middeleeuwen

In het noordelijke en westelijke deel van het onderzoeksgebied situeren zich enkele greppels met min of meer gelijkaardige vulling en oriëntatie. Deze greppels hebben mogelijk een rol gespeeld bij het regelen van de waterhuishouding in de late middeleeuwen. Er is één houtskoolstaal uit greppel S69 gebruikt voor 14C-datering. Het is gedateerd in einde 15de -begin 17de eeuw.

Uit deze periode dateren ook een aantal kuilen. In de onderste vulling van één van de kuilen werd een complete teil in grijs aardewerk aangetroffen. De bovenste lagen bevatten een houtskool- en baksteenrijke vulling. erop lijkt dat de teil op de bodem van de kuil is achtergelaten. De grote hoeveelheid verbrande leem en houtskool wijst er mogelijk op dat hier misschien ooit een gebouw is afgebrand. Op basis van de typologie van dit randfragment kan deze in de 14de eeuw worden gedateerd.

In kuil S155 is een kreng van een paard aangetroffen. Het gaat om een begraven volwassen paard dat met gebogen poten op zijn/haar rechter zijde lag.

Eén waterput kon eveneens in de late middeleeuwen gedateerd worden. Op de bodem van de waterput bevindt zich een houten bodemplaat bestaande uit zeven planken die rusten op twee steunbalken. Elke plank is aan weerszijden op drie punten vastgenageld op de draagbalken.

Tot slot is er één muur opgegraven, deze maakt mogelijk deel uit van een gebouwtje gedeeltelijk opgetrokken in baksteen en hout dat is afgebrand.

Nieuwe Tijd

In het noordelijke deel van het terrein is een dubbele cirkelvormige greppel met een diameter van ca. 5,5 m onderzocht. De greppels zijn tussen 60 en 100 cm breed en zijn regelmatig onderbroken. Dit is mogelijk te wijten aan de ondiepe bewaringstoestand. De greppels zijn via 14C in de periode eind 15de eeuw tot begin 17de eeuw gedateerd.

Eén opgevulde terreindepressie is op basis van het aardewerk uit de vulling en via 14C gedateerd op het einde 15de -begin 17de eeuw.