Naar aanleiding van een verkaveling vond eerst een proefsleuvenonderzoek plaats, gevolgd door een archeologische opgraving.

De opgraving heeft 406 sporen opgeleverd. Het merendeel hiervan bestaat uit antropogene sporen. Slechts 77 van deze aangetroffen sporen bleken bij nader onderzoek van natuurlijke oorsprong te zijn. De 329 resterende sporen bestaan voornamelijk uit paalsporen en kuilen, waaruit 12 structuren zijn herkend, voornamelijk spiekers.

Steentijd

De oudste vondsten op het terrein dateren uit de steentijd en kunnen niet nader gedateerd worden. Een eerste groep artefacten kan bestempeld worden als productiemateriaal, en bestaat uit een restkern en een decortificatie-afslag. Beide artefacten zijn het resultaat van het vervaardigen van vuurstenen werktuigen. Tussen het materiaal zitten twee geretoucheerde afslagen (waarvan één verbrand), twee afslagen met gebruiksretouches, een geretoucheerde kling en een combinatiewerktuig (steker-schrabber). Deze kunnen wijzen op activiteiten die op het terrein hebben plaatsgevonden, zoals het snijden van voedsel of het voorbereiden van leer. Het aantal artefacten is echter te beperkt om hier iets over te kunnen zeggen.

Middenbronstijd

Aan de middenbronstijd wordt één structuur en een kuil met zekerheid toegeschreven. Het gaat om een vierpalige spieker die geen vondsten heeft opgeleverd. Het houtskool dat wel in de paalkuilen zat, is verzameld en gedateerd, waardoor een datering van 3180 ± 25 BP bekomen werd. Gekalibreerd geeft dit een datering van 1495-1425 BC. Deze datering sluit aan bij het aardewerk dat in een andere paalkuil is gevonden, een paalkuil die niet gerelateerd kon worden aan een plattegrond.

Vroege- en middenijzertijd

In deze periode dateren vier spiekers, in totaal vier, die verspreid op het terrein zijn opgetrokken. Ook nu ontbreekt elk spoor van een hoofdgebouw, waardoor het aannemelijk is dat de randzone van een nederzetting bereikt is. Twee spiekers hebben voldoende houtskool opgeleverd voor een 14C-datering (spiekers 2 en 3), de andere twee spiekers (1 en 8) zijn gedateerd op basis van het aardewerk dat in de paalkuilen is gevonden. De 14C-dateringen komen respectievelijk uit op 2442 ± 22 BP (740-420 BC) en 2495 ± 25 BP (760-540 BC). Structuur 4 valt met zijn iets latere 14C-datering (2356 ± 23 BP (455-390 BC)) eerder in de middenijzertijd. Er zijn geen verdere structuren herkend uit de midden-ijzertijd, maar enkele kuilen kunnen wel nog in deze periode ondergebracht worden.

Vroege middeleeuwen

De sporen beperken zich tot één enkele spieker. Het houtskool uit de paalkuilen levert een 14C-datering op in de vroege middeleeuwen (1148 ± 23 BP (770-980 AD)). Verdere plattegronden, kuilen of vondsten ontbreken echter. Een tweede datering kon omwille van het ontbreken van voldoende houtskool niet gedaan worden. Het blijft dus een open vraag of deze spieker uit de vroege middeleeuwen stamt, of dat het houtskool intrusief is en dus een foutieve datering geeft aan een structuur die mogelijk eerder aansluit bij de bewoning uit de metaaltijden.

Nieuwe tijd

Twee palenrijen dateren uit de nieuwe tijd.