Bij natuurherstelwerken in het Directeur-Generaal Willemspark werden vier bunkers, twee segmenten van loopgraven en een betonweg aangetroffen. Een achtste structuur, een waterput, bleek recenter en werd niet verder onderzocht.

De onderzochte bunkers werden alle gebouwd in het voorjaar/zomer van 1942 als onderdeel van het ‘Stützpunkt Heyst’, een Duits militair steunpunt aan de Belgische kust. Deze datering wordt niet alleen bevestigd door een luchtfoto van 29 juni 1942 waarop de bouwwerkzaamheden duidelijk zichtbaar zijn, maar sluit tevens naadloos aan bij de gekende chronologie van de Duitse kustverdediging. Het betreft drie constructies van het type VF2A en één VF7A (verstärkt feldmässig), waarvan het bouwprogramma gesitueerd is tussen februari en augustus 1942. Binnen deze periode werden in vele honderden bunkers van dit type opgetrokken, als onderdeel van de Neue Westwall, een grootschalige verdedigingslinie die voorafging aan de Atlantikwall. Ook de loopgraven en de betonweg werden vermoedelijk in die periode gebouwd, als deel van een uitgebreid netwerk van interne circulatie. Structuren of constructies uit de latere oorlogsfasen werden niet aangetroffen.

De meerwaarde van dit onderzoek ligt niet zozeer in de uniciteit van de individuele constructies, maar wel in het inzicht dat ze bieden op het groter geheel, van Stützpunkt Heyst tot de gehele kustverdediging tijdens de Tweede Wereldoorlog.