Als getuige van de veranderingen die zijn opgetreden in de bouw van plezierjachten tengevolge de maatschappelijke verschuivingen na de Tweede Wereldoorlog.

Het schip illustreert de overgang van de one-off productie naar de seriebouw waarbij scheepstypes zowel in de traditionele houtbouw als in de vernieuwende polyesterglasvezel methode werden gebouwd.

Wordt geïllustreerd door het overwogen blijvend gebruik van de houtbouw, het verder verbeteren van de ontzinkbaarheid en het zelfoprichtend vermogen, het optimaliseren van de volledige uitrusting en de organisatie er van aan boord, het plaatsen van de schroeven in een tunnel gevormd door de romp zelf ter verbetering van de voortstuwing

Als voorbeeld van de democratisering van de pleziervaart kort na de Tweede Wereldoorlog en omwille van de betekenis van de boot en van haar voormalige eigenares, Mevrouw Francine Duwez, voor de zeilers gemeenschap van Oostende.