Inventaris

Doelweg 7 (Lo-Reninge)
Op het primitief percelenplan van circa 1835 is enkel het rechter of oostelijk gedeelte van het huis aangeduid. Vermoedelijk betreft het de vier rechter traveeën die op vandaag een eenheid vertonen en gevat zijn tussen twee schoorstenen. De westelijke uitbreiding van circa 1870 betreft een kamer aan de straatzijde en een stal aan de achterzijde, hierbij sluit een nu deels ingekorte stal onder lessenaarsdak aan.

Hogebrugstraat 32 (Lo-Reninge)
De hoeve is als site met omringende boomgaard reeds aangeduid op de Ferrariskaart van 1770-1778 met een viertal losse bestanddelen. Ten noorden van het erf, boerenhuis met 18de-, mogelijk 17de-eeuwse kern. De beboomde tuin aan de straatzijde is afgezet met een ijzeren hekwerk op bakstenen muurtje.

Kiviethoek 1 (Lo-Reninge)
Historische hoeve, als site reeds aangeduid op de Ferrariskaart van 1770-1778 met enkele losstaande bestanddelen op een groot rechthoekig perceel met boomgaard. Het omwald opperhof betreedt men via een ijzeren hekken tussen twee bakstenen postamenten, rechts met aanleunend halfrond hondenhok. Links bevindt zich het voormalig melkhuisje. Ten zuiden is tegen het boerenburgerhuis een ast aangebouwd. Het ten noorden aansluitende bakhuis dateert van circa 1866.

Lindestraat 5 (Lo-Reninge)
De Margriet- of Machuutmolen is een stenen bovenkruier van het type grondzeiler, die dienst deed als korenmolen. De Margrietmolen werd omstreeks 1870 opgericht door Arsène Couzyn, ter vervanging van de 400 meter oostwaarts gelegen Hullebrugmolen. De van de oude molen bruikbare onderdelen, voornamelijk van het draaiend werk, werden bij de bouw van de grondzeiler gerecupereerd.

Lolege (Lo-Reninge)
Eenvoudige brug over de Sint-Machuitsbeek, mogelijks aangelegd tijdens de infrastruuctuurwerken aan de Lovaart in 1869-1870. In hoofdzaak bakstenen brug met enkelvoudige segmentboog.

Nieuwstraat 9 (Lo-Reninge)
Achterin gelegen hoevetje ontwikkeld vanuit een boerenarbeidershuisje ten noorden van het erf.

Noordstraat 1A (Lo-Reninge)
Laatgotische hallenkerk met 13de-eeuws koor, die tot 1797 zowel dienst deed als augustijner abdijkerk van de Sint-Pietersabdij en als parochiekerk. De kerk werd in de Eerste Wereldoorlog grotendeels verwoest, en omstreeks 1919-1924 wederopgebouwd onder leiding van architect J. Coomans, grotendeels naar vooroorlogs model. De plattegrond ontvouwt: hallenkerk met driebeukig schip van vier traveeën; licht uitspringend transept met armen van één travee en rechte sluiting; in oksel van noordelijke transeptarm kleine vierkante traptoren; vieringtoren; zijkoren en hoofdkoor met rechte sluiting; in noordoostelijke hoek sacristie van twee traveeën. Verankerde gele baksteenbouw, met ijzerzandsteen, rode baksteen en kalkzandsteen bij de vroegere fases.

Oostvleterenstraat 18 (Lo-Reninge)
Hoeve uit de tweede helft van de 19de eeuw met lage losse bestanddelen rond deels verhard erf. Geelbakstenen boerenhuis onder zadeldak van 1869 met klein Mariakapelletje. Haaks op de opkamer, getransformeerd bakhuis. Gedeeltelijk versteende dwarsschuur met geïntegreerde stal en wagenkot met stijl- en regelwerk met beschilderde horizontale plankenbeschieting.

Pollinkhovestraat 2a (Lo-Reninge)
Georiënteerde hallenkerk te midden van een kerkhof met haag, bomenrij en recent laag geelbakstenen muurtje met betonnen deksteen. Op het kerkhof is onder meer een oorlogsgedenkteken en een Brits militair ereperk terug te vinden. Over de vroegste geschiedenis van dit laatgotische bedehuis uit de 16de eeuw is bijzonder weinig geweten tot de brand van 1853. 1854-1858: heropbouw van de kerk naar voorgaand model onder leiding van architect P. Buyck, mits afwijkingen.

Pollinkhovestraat 2a (Lo-Reninge)
Een voormalig orgel ging verloren in de brand van 17 mei 1853. Een nieuw orgel werd gebouwd door de gebroeders Petrus Albertus en Francis Loncke in 1856. In 1938 werden enkele wijzigingen aangebracht door Jos. en Pieter Loncke. Het instrument kreeg een revisie in 2002, door P. Andriessen.