Inventaris

Daknam-dorp 16 (Lokeren)
Nog deels romaanse tweebeukige kruiskerk met achtkantige vieringtoren, op een lichte verhevenheid in het dorp en omringd door het kerkhof met laag, gemetseld en gewit muurtje, met een smeedijzeren ingangshek en vierkante pui onder tentdakje.

Eksaarde-dorp (Lokeren)
Georiënteerde kerk in het centrum van het dorp, op een driehoekig met gras begroeid plein met enkele bomen. Aan de zuidzijde een monument ter nagedachtenis van de oorlogsslachtoffers. De kerk stamt uit het einde van de 13de of het begin van de 14de eeuw, maar werd meermaals gewijzigd en uitgebreid.

Hamontweg 112 (Maaseik)
Muurschilderingen en architectuurpolychromie, eerste helft 14de eeuw en datering onbekend.

Sint-Jansberg (Maaseik)
Rechthoekig gebouw van één travee onder zadeldak. Gebouw van breuksteen in onregelmatig verband, op een plint van breuksteen met mergelstenen afzaat.

St.-Lambertuskerkstraat (Maaseik)
De kerk is gelegen binnen de ommuring van het voormalige kerkhof. Kruisbasiliek met gedeeltelijk ingebouwde westtoren, een driebeukig schip, een transept, een koor en twee sacristieën, een neogotische en een recente.

Grote Markt 20-21, 22 (Mechelen)
Vierzijdig gesloten complex van gebouwen met trapezoïdale binnenplaats; gevels palend aan de Grote Markt, de Befferstraat, de Reuzenstraat en de Hallestraat.

Sint-Katelijnekerkhof (Mechelen)
De plattegrond vertoont een driebeukige georiënteerde kruisbasiliek met vierkante kruisingstoren, twee zijkapellen en doopkapel.

Watermolen 7-8 (Meerhout)
Onderslagmolen met 20ste-eeuws aanpalend bedrijfsgebouw, watermolen omgevormd tot horecazaak met in de gelagzaal bewaarde maalinstallatie.

Meusegemstraat 70 (Meise)
Neogotische kerk van 1860-1863 met ingebouwde resten van een kalkzandstenen westtoren van omstreeks 1300; omringend, gedeeltelijk omhaagd kerkhof. Ten zuidoosten van de kerk: beeld van Christus Koning in een plantsoen omgeven door een decoratief uitgewerkt ijzeren hek tussen pijlertjes van kalkzandsteen.

Nieuwelaan 38 (Meise)
De oorsprong van het heerlijke domein van Boechout, dat rechtstreeks onder het gezag stond van de hertog van Brabant klimt op tot de hoge middeleeuwen. Het waterslot,waarvan de donjon zou opklimmen tot circa 1300, vertoonde tot in de vroege 19de eeuw een sterk defensief karakter. In de periode 1832-1840, verkreeg het kasteel zijn huidige architecturale vormgeving.