Inventaris

Bakkerstraat 1 (Oosterzele)
Oudste vermelding van de kerk teruggaand tot 1155. Oorspronkelijk toegewijd aan de Heilige Blasius en later aan Sint-Agatha die als bedevaartheilige in de kapel werd bezocht voor borstziekten. Omgevend kerkhof met 19de en 20ste-eeuwse graftekens. Waarschijnlijk oorspronkelijk een laatromaanse zaalkerk met westtoren uit de 12de eeuw nadien uitgebreid met transept en koor en verscheidene malen aangepast. De huidige parochiekerk is een typische kleine plattelandskerk in overgangsstijl romaans-gotisch.

Gemeenteplein (Oostkamp)
In oorsprong romaanse kerk, doch in de loop van de tijd grondig verbouwd en heden met hoofdzakelijk neogotisch uitzicht. Ten oosten en deels ten zuiden van de kerk is een neogotisch hekken bewaard tussen arduinen pijlers; aan zuidzijde een ingang tussen verjongende pijlers met bekronende smeedijzeren lantaarns.

De La Kethulleplein (Oudenaarde)
Oudste vermelding van de kerk daterend van 1110, toen het patronaatsrecht samen met de kerk in het bezit kwam van de Sint-Salvatorsabdij van Ename. De behouden beuk van een eenbeukig romaans zaalkerkje van Doornikse steen wordt aanzien als een bouwwerk uit eind 11de eeuw tot begin 12de eeuw. Kerk nadien, eind 15de eeuw tot begin 16de eeuw vergroot.

Eineplein (Oudenaarde)
Georiënteerde, in kern romaanse collegiale kerk met crypte en omringend ovaalvormig onderverdeeld kerkhof, volgens het tracé van de middeleeuwse omgrachting. Op het kerkhof, open Calvariekapel wellicht uit de 18de eeuw onder schilddak met kruisbeeld boven imitatierots en aan weerszij een laag muurtje en twee taxusbomen. In 1882 werd een nieuw bakstenen knekelhuis ten noordoosten op het kerkhof opgericht.

Eineplein (Oudenaarde)
Muurschilderingen op alle bouwonderdelen van de crypte, die in opstand tot op circa 150 cm bewaard is; 12de eeuw, 13de eeuw, circa 1300.

Enameplein (Oudenaarde)
Eén van de twee kerken in de pre-stedelijke nederzetting Ename gebouwd onder de laatste Ottoonse vorst van het Duitse keizerrijk. Na de inlijving van Ename in 1047 bij het graafschap Vlaanderen geëvolueerd tot dorpskerk. Heden één van de gaafst bewaarde vroegromaanse kerken van ons land, te dateren circa 1000 en tot op heden gerekend tot de Maaslandse stijl, gebouwd naar Ottoonse traditie. Sfeervol beboomd en met gras begroeid oud kerkhof met omlopend pad. Kerkhofingang tussen lage gemetste vierkante bakstenen pijlers met spiegeldecoratie.

Jan Baptist Eeckhoutskaai (Oudenaarde)
Vermoedelijk oud stapelhuis aan de vroegere Scheldekaai, minstens vanaf 1645 in het bezit van het armenbestuur van Leupegem. Verschillende functies: kalkschuur, (nood)kerkje, in de jaren 1940 kolenmagazijn en in de jaren 1950 stapelhuis. Rechthoekige eenbeukig gebouwtje achterin een grasplein gelegen, in kern minstens uit de 11de tot de 12de eeuw. Onregelmatige blauwe Doornikse steen en zijpuntgevels afgewerkt met baksteen onder meer voor vlechtingen onder steil zadeldak.

Markt 40 (Oudenaarde)
In de 19de eeuw beschouwd als zogenaamde Boudewijnstoren, naar de toen vermeende bouwheer uit de 11de eeuw, Boudewijn V, graaf van Vlaanderen; vermoedelijk eerder een resterend deel van een romaans steen uit de 12de eeuw, namelijk een stedelijke patriciërstoren als statussymbool met aanleunende zaalbouw. Toren van Doornikse breuksteen op nagenoeg vierkant grondplan van heden vijf bouwlagen onder tentdak. Aanpalend, laatgotische voorgevel, vermoedelijk gebouwd in de eerste helft van de 16de eeuw in plaats van middeleeuws zaalbouw. Onderkelderde zandsteenbouw met lijstgevel van vijf traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak.

Markt 41 (Oudenaarde)
Diephuis van oorspronkelijk drie bouwlagen met inbegrip van de huidige kelderverdieping en met trapgeve, aangepast in de 19de eeuw als bepleisterde lijstgevel met toevoeging van bovenste bouwlaag. Oudste kern van Doornikse breuksteen opklimmend tot 12de eeuw. In de tuinmuur, 16de-eeuws rondboogpoortje met omlijsting van zandsteen.

Meldenstraat (Oudenaarde)
Georiënteerde kerk ingeplant op een opgehoogd terrein van de Rug van Meerse; wellicht een motte. Omringend ommuurd kerkhof, ten zuiden en oosten afgeboord door bomenrijen van populier en linde. Van de romaanse kerk van Doornikse breuksteen, rest de westelijke toren en misschien ook het opgaand metselwerk van de noordelijke zijbeuk en noordtranseptarm. In de 16de eeuw werd het schip herbouwd in gotische stijl. Belangrijke herstelling en vergroting van de kerk in neogotische stijl in 1871 naar ontwerp van architect Louis Minard. Gekasseide toegang.