Inventaris

Dorpsstraat 59A-B, 61-63, Lindenberg 60 (Tervuren)
Resten uit de 17de en 18de eeuw van een voorheen U-vormig ingeplante hoeve met ten noorden haaks aansluitende vleugel uit eind 18de of begin 19de eeuw, nu opgesplitst in verschillende wooneenheden.

Duisburgsesteenweg, Markt, Molenberglaan, Rijkunstdreef, Warande (Tervuren)
In de periode 1625-1632 werd de oorspronkelijk houten palissade die de Warande omgaf vervangen door een stevige bakstenen muur met tien poorten, latere substantiële uitbreidingen in 1763-1773 en herstellingen en uitbreidingen in 1868-1872.

Hertenbergstraat 6-12 (Tervuren)
Complex bestaande uit een 16de- of 17de-eeuws pachthof en een herenwoning, in 1741 aangevuld met poortgebouw en in de periode 1876-1879 kreeg zijn definitieve vorm met de bouw van een eclectisch kasteel en een neoromaanse kapel.

Markt 9 (Tervuren)
Ruime woning die voor een groot deel de oostelijke begrenzing vormt van het kerkhof rondom de parochiekerk Sint-Jan Evangelist.

Nieuwstraat 4 (Tervuren)
In kern een traditioneel gebouw opgetrokken in bak- en zandsteenstijl met latere aanpassingen, toevoeging van de tweede bouwlaag te dateren in de 19de eeuw.

Pastoor Vandersandestraat 34 (Tervuren)
Vroeg 17de-eeuwse pastorie met 18de-eeuwse aanpassingen, aan de straat toegankelijk via een overluifelde toegangspoort, ten noorden de resten van het ommuurde neerhof, ten zuiden en ten oosten de ruime tuin met vijver en Lourdesgrot.

Stationsstraat 49 (Tervuren)
Gesloten hoeve met huidige uitzicht uit de 18de eeuw maar waarvan een aantal onderdelen met 17de-eeuwse kern, is gelegen te midden van glooiende weiden.

Warande (Tervuren)
Vroegbarokke kapel met contrasterend gebruik van rode baksteen en witte natuursteen, opgetrokken naar ontwerp van Wenceslas Cobergher in de 17de eeuw.

Warande (Tervuren)
Poortgebouw als overblijfsel van het historische Hof Ter Munck, in 1658 in kaart gebracht als een gesloten hoeve en vandaag gelegen in de noordoostelijke hoek van het park van Tervuren.

Boskant (Tessenderlo-Ham)
Het bestaan van de schans wordt archivalisch verschillende malen bevestigd. Vanaf de 18de eeuw wordt de schans herhaaldelijk cartografisch geregistreerd: