Inventaris

Koersel (Beringen)
In Hokselaar, een gehucht bij Koersel (Beringen), is een grasland langs een veldweg afgesloten met een restant van een oude haagbeukhaag. Deze haag werd vroeger geschoren of gekapt, maar is na stopzetten van dit traditioneel beheer doorgeschoten, waardoor ze nu het uitzicht vertoont van een knotbomenrij met heel korte plantafstanden. Uit oude topografische kaarten blijkt dat hier vroeger een hoeve stond. De haag deed waarschijnlijk dienst als erfbeplanting.

Koersel (Beringen)
In Hokselaar, een gehucht bij Koersel (Beringen), staan langs grasland bij een veldweg twee gekandelaarde lindes, waarvan één ondertussen afgestorven is. Uit topografische kaarten van de tweede helft van de 19de en eerste helft van de 20ste eeuw blijkt dat hier vroeger een hoeve stond. De twee lindes werden mogelijk aangeplant als welkomstbomen en zijn samen met een voormalige afsluitingshaag van haagbeuk het enige relict van de erfbeplanting.

Hokselaarstraat (Beringen)
Knoteiken(rijen) kwamen vroeger algemeen voor in deze streek. Deze werden vooral aangeplant op houtwallen rondom akkers, als wegbeplanting langs wegen, op de flanken van holle wegen, langs beekoevers en op duinranden. In Hokselaar, een gehucht bij Koersel (Beringen) is nog een relict van deze knoteikenrijen bewaard gebleven.

Moleneindestraat 27-31 (Berlare)
Het kasteel van Uitbergen is een voorbeeld van een minstens tot de 16de eeuw opklimmende omwalde hoeve, die in de loop van de 18de eeuw evolueerde naar een zelfbedruipende omwalde buitenplaats met aangelegd park als eigendom van adellijke families. De verdere evolutie gedurende de 19de eeuw toont een verschuiving van functie als zomerresidentie naar een kasteel met permanente bewoning. Deze evolutie ging steeds gepaard met verbouwingen en uitbreidingen aan het domein, waardoor de buitenplaats onder de families de Kerchove d’Ousselghem, van den Steen de Jehay en Visart de Bocarmé evolueerde tot een kasteel met neoclassicitisch voorkomen volgens het "entre cour et jardin"-principe, met zeer waardevolle landschappelijke parkaanleg en bijkomende aanhorigheden zoals de conciërge- en hovenierswoning.

Neervelpsestraat 11 (Boutersem)
Achter het kasteel van Kwabeek staat een enorme mooi ontwikkelde meerstammige plataan. Met zijn circa 10 meter stamomtrek behoort hij tot de dikste bomen van Vlaanderen. De boom zou aangeplant zijn in 1810, maar eigenlijk heeft men een beetje vals gespeeld. Men heeft toen niet één maar wel vijf bomen geplant in de zelfde plantput. Men noemt dit bundelbomen en het is een planttechniek die in de parkaanleg wel eens meer werd toegepast om snel het effect van dikke bomen te verkrijgen.

Bospad, Sonkpad (Brakel)
In een houtkant langs het Bospad staat een enorme knotwilg met een stamomtrek van meer dan 5 meter. Door zijn omvang is de knotboom zéér indrukwekkend.

Bospad, Sonkpad (Brakel)
Een gemengde houtkant met sporen van een oude kaphaag, hakhout en opgaande bomen als perceelrandbeplanting rond een weiland. Opgaande bomen van es en canadapopulier (stamomtrek van 370 cm); knotbomen van es, haagbeuk, esdoorn, veldesdoorn, bindwilg, ruwe en gladde iep; hakhout van esdoorn en veldesdoorn.

Driestenbroekestraat 20 (Brakel)
Aan de achterzijde van het erf staat in een hoek van het kadastrale perceel een mooi ontwikkelde opgaande paardenkastanje. Hij staat op de grens van de achtertuin met het aanpalende weiland en is er op traditionele wijze als hoekboom aangeplant. De boom is beeldbepalend en heeft een stamomtrek van 432 cm.

Borreshoefstraat 104 (Dilsen-Stokkem)
Op het einde van de Borreshoefstraat, vlak tegen de Zuid-Willemsvaart, staan in de tuin bij een voormalige hoeve twee schermlindes aangeplant als bescherming tegen (extreme) weersomstandigheden.

Boechoutestraat 15 (Gavere)
Twee gekandelaarde linden staan bij een dichtgemaakte erftoegang. Het planten van welkomstbomen is een zéér oud gebruik waarbij men geloofde dat door de zuiverende werking van de bomen de bewoners op het erf beschermd werden van kwade invloeden. Het betreft hier twee linden, waarvan de dikste een stamomtrek heeft van 226 cm. Het zijn gekandelaarde bomen waarbij het gekapte hout als brand-, gerief, constructiehout en als loofvoedering werd gebruikt.