Inventaris

Blankenberge (Blankenberge), Lissewege, Zeebrugge (Brugge)
Dit gebied omvat de strand-duinovergang tussen Blankenberge en de haven van Zeebrugge met het natuurgebied De Fonteintjes. De smalle duinplassen van De Fonteintjes zijn ontstaan als gevolg van een middeleeuwse inpolderingstechniek.

Blankenberge, Uitkerke (Blankenberge), Wenduine (De Haan), Nieuwmunster, Zuienkerke (Zuienkerke)
Dit gebied omvat de landschappelijke overgang van het strand, de duinen en de Uitkerkse Polder. De zandvlakte van het strand heeft golfbrekers. De duinen vormen een markante reliëfstructuur met soms een lage helmgrasbegroeiing en struweelranden. De Uitkerkse Polder is een sinds de middeleeuwen in gebruik genomen polder met reliëfrijke zilte graslanden en talrijke sporen van ontvening, kleiontginning en vroegere bewoning. Er komen ook nog meerdere oude hoeven voor. De polder is doorsneden door talrijke zwinnen en vaarten. De Blankenbergse Dijk vormt een opvallend middeleeuws dijkrelict. De panoramische zichten naar de zee en naar het binnenland bieden weidse vergezichten.

Uitkerke (Blankenberge), Lissewege (Brugge)
Door hun lage ligging hebben de gronden in de Oudemanspolder een permanent hoge grondwaterstand en liggen daarom grotendeels onder grasland. Tussen de percelen lopen kleine grachten en in de percelen ontwateringslaantjes. In de kleine depressies is nog zilte vegetatie aanwezig. De meeste graslanden vertonen microreliëf ten gevolge van turfwinning tijdens de middeleeuwen.

Bocholt (Bocholt), Bree (Bree), Kinrooi, Molenbeersel (Kinrooi)
De vallei van de Abeek en het Stamprooierbroek waren tot de tweede helft van de 19de eeuw grotendeels moeras en in gemeen gebruik. Door de aanleg van het afwateringskanaal de Lossing, in combinatie met talrijke afwateringsgrachtjes, probeerde men het gebied te ontwateren voor land- en bosbouwdoeleinden. Ook werd er turf gewonnen in het gebied en waren er viskweekvijvers aanwezig. Later werden nog verschillende ingrepen gedaan in functie van het productief gebruik van de gronden. Momenteel bevinden zich centraal in het gebied hoofdzakelijk laagveenmoerassen, meestal omzoomd door wilgenstruwelen. Verder komen er vochtige en meestal verruigde weidepercelen voor en elzenbroekbossen en eikenbossen. Ook zijn er her en der heiderelicten. Aan de rand van het broek liggen veel weilanden. Ook komen er op de drogere gronden akkers voor.

Bocholt, Reppel (Bocholt), Bree (Bree), Ellikom (Oudsbergen), Grote Brogel (Peer)
De Abeek sneed een smalle vallei uit in het Kempens Plateau. De vallei geeft het stramien aan waarlangs de vestigingen plaatsvonden en vormt hier een smal lint tussen Reppel en het gehucht Over de Beek. Landschappelijk is zij ook de verbinding tussen het kleinschaliger landschap op het plateau en het natter en open grasland- en akkerbouwgebied in de Vlakte van Bocholt. Tot begin 20ste eeuw werd in de Abeekvallei turf gestoken, waarvan sommige turfputten zijn overgebleven en ontwikkeld tot moerassige plaatsen. Er kwamen ook bevloeide, zogenaamde waterbeemden voor. Op de beek lagen tal van watermolens. Reppel is één van de oudste dorpen van de streek. De in 1930-35 afgesneden kanaalarm vormt een ecologisch en landschappelijk waardevol geheel met zijn statige bomenrijen en houtkanten langs de jaagpaden.

Binkermolenstraat 1 (Bocholt)
Watermolen van het middenslagtype op de Abeek. Deze molen was de banmolen van de heer van het aanpalende Gerdingen en Nieuwstad bij Bree. Eerste vermelding in 1437. Beboste beekvallei en historische toegangsweg.

Luysenweg 2 (Bocholt)
Watermolen van het onderslagtype op de Abeek. Eerste vermelding in 1515. Afgebeeld op de Ferrariskaart van 1771-77, Moulin de Leus, en in de Atlas van de Buurtwegen van 1845, Moulin Voorste Luis, ongeveer in de huidige vorm. Open valleilandschap met enkele bospercelen en bomenrijen langs de beek.

Monshofstraat 9, 9A (Bocholt)
Watergraanmolen van het onderslagtype op de Abeek. De molen is een geheel met losstaande bestanddelen: woonhuis en dienstgebouw tegenover elkaar, de molen ten zuidwesten van het erf; op deze wijze is de molen reeds aangeduid op de Ferrariskaart van 1771-77. De beekvallei rondom de molen is verbost en heeft een gesloten karakter.

Watermolenweg 1 (Bocholt)
Watergraanmolen op de Abeek. Eerste vermelding in 1465. De molen staat aangeduid op de Ferrariskaart van 1771-77 en in de Atlas van de Buurtwegen van 1845. Het huidige woonhuis dateert uit het interbellum. Het molenhuis dateert in zijn huidig uitzicht uit het eerste kwart van de 20ste eeuw. De omgeving bestaat voornamelijk uit losse weilanden en bospercelen met enkele markante bomen op de molensite zelf. 

Boechout (Boechout), Hove (Hove)
Dit gebied is gelegen in de landelijke gemeenten Boechout en Hove, ten zuidoosten van de stedelijke agglomeratie Antwerpen. Het laatclassicistische U-vormige kasteel van Boechout is gelegen ten zuiden van de dorpskern binnen een grotendeels omhaagd domein en landschapspark. Het omgevende park werd in grote lijnen aangelegd in het begin van de 19de eeuw. Opvallend zijn de waterpartijen, de levensgrote zandstenen beelden, de vroeg 19de-eeuwse moestuin en een oud bomenbestand. De omgeving bestaat uit het Bos van Moretus, aansluitend op het kasteelpark, en een kleinschalig landbouwgebied, rijk aan typische oude hoeven en landschapselementen. Het ten oosten van het kasteel gelegen gebied van ‘De Melkkuip’, een kwelamfitheater met een uitgesproken reliëf, verschilt sterk van de omgeving door de openheid en doordat het zich als een aparte entiteit heeft ontwikkeld.