Inventaris

Overmere, Uitbergen (Berlare), Kalken (Laarne), Wetteren (Wetteren), Schellebelle (Wichelen)
Dit gebied bevindt zich tussen Kalken en Schellebelle. Het Scheldemeersen zijn hier gekenmerkt door open graslanden met sloten en beken, gelegen in een fossiele meanderbocht van de Schelde. In het noorden ligt de dorpskern van Kalken bovenaan een steilrand. In het zuidoosten gaan de meersen bruusk over naar het rivierduin van Uitbergen. Op zandige opduikingen hebben zich bewoningskernen gevestigd.

Schuitje (Berlare)
In 1862 werd een stoomwatermolen opgericht en onder leiding van ingenieur Theodoor Leysen slaagde het droogleggen van Berlare-Broek. In 1924 werd het machinehuis herbouwd en gewijzigd van bestemming tot een leertouwerij. Aansluitend werd er in 1925 er een nieuw en nu nog bestaand waterpomphuis tegenaan gebouwd. Pomphuis in rechthoekig bakstenen gebouw van twee verdiepingen onder plat dak, met de achterzijde aanleunend tegen het overblijvend deel van de voormalige leerlooierij Folchi.

Sluis 35 (Berlare)
Volgens het kadasterarchief huis aan de kaai opgericht in 1878 ter hoogte van de huidige De loskaai gelokaliseerd, doch mogelijk al opgericht in 1859. De bakstenen bovenbouw van de sluis was eind 20ste eeuw in ruïne en werd in 2006 volledig vernieuwd door de gemeente. Boven de sluis heropgebouwde verankerde bakstenen stapelplaats met enkele gerecupereerde hardstenen hoekblokken, onder pannen zadeldak, afgelijnd door getrapte daklijsten.

Waterhoek (Berlare)
Appels veer behoort tot de oudste Scheldeveren in de regio van de Bovenschelde. Het veer werd al vermeld in 1253. Sinds 1880 worden ze verpacht. De straat leidt naar een veerstoep met de oude aanlegsteiger in een kleine inham van de Scheldeoever. Een afhellend vlak met trappen leidt tot het veerhoofd met oud natuurstenen metselwerk aan de oeverkant. Samen met de houten veerbrug op staketten en met houten leuning afhellend langsheen de oever vormt deze infrastructuur de oude aanlegsteiger voor de veerboot.

Kieldrecht, Verrebroek (Beveren), De Klinge, Meerdonk, Sint-Gillis-Waas (Sint-Gillis-Waas)
Het krekengebied van Kieldrecht en Meerdonk strekt zich uit tussen de dorpen Kieldrecht-Nieuw Namen in het noorden, tot aan de grens van de zandstreek Sint-Gillis-Waas en Vrasene in het zuiden, De Klinge in het westen. De kreken worden omgeven door rietgordel en liggen in een open agrarisch landschap met beboomde dijken.

Duivestraat, Trepelandstraat, Zaveldam (Beveren), Half Maan, Smoutpot (Zwijndrecht)
De Defensieve Dijk, die tussen de forten Zwijndrecht en Fort Sint-Marie lag, is een relict van een deel van het Verschanst Kamp Linkeroever dat tussen 1870 en 1880 werd opgericht bij de uitbreiding van de Vesting Antwerpen, Nationaal Reduit van België.

Kattebroekstraat 11 (Bilzen)
De watermolen Bilsermolen of Bouchoutmolen is gelegen aan de Demer, op zo'n tien kilometer van de bron. De voormalige graanmolen is van het onderslagtype en werd als complex reeds in 1569 vermeld. Het molenhuis en woonhuis bevinden zich in hetzelfde gebouw.

Blankenberge (Blankenberge), Lissewege, Zeebrugge (Brugge)
Dit gebied omvat de strand-duinovergang tussen Blankenberge en de haven van Zeebrugge met het natuurgebied De Fonteintjes. De smalle duinplassen van De Fonteintjes zijn ontstaan als gevolg van een middeleeuwse inpolderingstechniek.

Blankenberge, Uitkerke (Blankenberge), Wenduine (De Haan), Nieuwmunster, Zuienkerke (Zuienkerke)
Dit gebied omvat de landschappelijke overgang van het strand, de duinen en de Uitkerkse Polder. De zandvlakte van het strand heeft golfbrekers. De duinen vormen een markante reliëfstructuur met soms een lage helmgrasbegroeiing en struweelranden. De Uitkerkse Polder is een sinds de middeleeuwen in gebruik genomen polder met reliëfrijke zilte graslanden en talrijke sporen van ontvening, kleiontginning en vroegere bewoning. Er komen ook nog meerdere oude hoeven voor. De polder is doorsneden door talrijke zwinnen en vaarten. De Blankenbergse Dijk vormt een opvallend middeleeuws dijkrelict. De panoramische zichten naar de zee en naar het binnenland bieden weidse vergezichten.

Uitkerke (Blankenberge), Lissewege (Brugge)
Door hun lage ligging hebben de gronden in de Oudemanspolder een permanent hoge grondwaterstand en liggen daarom grotendeels onder grasland. Tussen de percelen lopen kleine grachten en in de percelen ontwateringslaantjes. In de kleine depressies is nog zilte vegetatie aanwezig. De meeste graslanden vertonen microreliëf ten gevolge van turfwinning tijdens de middeleeuwen.