Resultaten erfgoedobjecten

< Ga naar zoekformulier

Resultaten erfgoedobjecten

445 resultaten


ID: 200191 | Bouwkundig element

Watermolen Heersemmolen en hoevecomplex

Leuvenstraat 53-63 (Herent)
De watermolen is een 17de-eeuws gebouw met 17de-eeuwse en 19de- eeuwse uitbreiding. Het maalwerk is van de tweede helft van de 19de eeuw. Evenwijdig met dit volume en verbonden met een houten gesloten brug, zijn er een hooischuur en stallen.


ID: 47132 | Bouwkundig element

Sashuis 11

De Roest 2 (Herentals)
Voormalig sashuis op de Kempische vaart, uit het derde kwart van de 19de eeuw.


ID: 135422 | Landschappelijk element

Wegen naar groeve met voorde over de Mark

Garennestraat (Herne)
De half verharde wegen ontsluiten de oude groeve van schilfersteen die op de rechteroever van de Markvallei ligt. In de taluds van de holle wegen dagzoomt hetzelfde gesteente. Op de steilste hellingen van de vallei zijn de wegen in het reliëf ingesneden. De holle wegen hebben een gevarieerde beplanting. De weg kruist de Mark met een voorde ten noorden waarvan een stalen voetgangersbruggetje ligt.


ID: 200188 | Bouwkundig element

Watermolen Celismolen

Klein Overlaar 75 (Hoegaarden)
Watermolen op de Grote Gete, al vermeld in 1395. Rond 1400 werd de Kleine Molen vernoemd als Nieuwe Molen. De molen werd rond 1625 herbouwd daar hij in zeer slechte staat was.


ID: 305404 | Bouwkundig element

Pompstation waterwinning

Overijsesteenweg 81 (Hoeilaart)
Ontwerper van het hele watervoorzieningsproject was Raymond Foucart; het ontwerp dat dateert uit de jaren 1920 werd uitgevoerd in de jaren 1930.


ID: 303045 | Bouwkundig / Landschappelijk element

Kasteeldomein van Horst

Horststraat 28, 28A (Holsbeek)
Omwald feodaal kasteel met onregelmatige polygonale aanleg, voorzien van toegangspoort en vierkante zandstenen donjon met aangebouwde woon- en dienstvleugels in traditionele bak- en zandsteenstijl, teruggaand op bouwfases uit de late 15de eeuw en vroege 16de eeuw; originele stucplafonds van Ian Christiaen Hansche bleven bewaard; waterkasteel met wagenhuis teruggaand op site van feodale motte met relicten van laat-middeleeuwse omgevingsaanleg; geen sporen barokke, classicistische of landschappelijke aanleg.


ID: 300141 | Landschappelijk geheel

De Ieperlee, het kanaal Ieper-IJzer en de Martjesvaart

Merkem (Houthulst), Boezinge, Brielen, Ieper, Zuidschote (Ieper), Bikschote (Langemark-Poelkapelle), Noordschote (Lo-Reninge)
Dit gebied wordt gevormd door een tweetal gekanaliseerde waterlopen, de Ieperlee en de Martjesvaart. De Ieperlee is tegenwoordig een kleine waterloop die niet overal in het landschap even duidelijk zichtbaar is. Toch kent het een lange geschiedenis die sterk samenhangt met de ontwikkeling van de stad Ieper. Bij Drie Grachten stroomt de Ieperlee in het Kanaal Ieper-Ijzer (soms ook Ieperleekanaal genoemd), dat sinds lange tijd de scheepvaartfunctie van de Ieperlee overgenomen heeft en nu het meest opvallende landschapselement binnen deze ankerplaats is. Bij Drie Grachten stroomt tevens de Martjesvaart in het kanaal. Deze vaart is een gekanaliseerde waterloop die tot het grondgebied Merkem behoorde. Bij het dorp Merkem vormen het kasteel en park van de familie de Coninck de Merckem een belangrijk historisch en landschappelijk geheel.


ID: 214052 | Bouwkundig element

Bruggen en aanlegkaai Drie Grachten

Ieperleedijkstraat (Houthulst), Drie Grachten, Ketsedijk (Lo-Reninge)
Het gehucht Drie Grachten ligt ten westen van Merkem waar de steenweg van Merkem naar Noordschote het kanaal Ieper-IJzer kruist.


ID: 211139 | Bouwkundig element

Sluizencomplex

Statieputstraat (Ichtegem)
Bestaande uit een hoog opgebouwde schuif met enkele doorgang.


ID: 307738 | Landschappelijk element

Komense Vaart

Hollebeke, Voormezele, Zillebeke (Ieper)
Het kanaal tussen Ieper en Komen moest het IJzerbekken, dat via het Ieperleekanaal met Ieper verbonden was, verder verbinden met het Leiebekken. Op die manier konden de steden langs de Leie, de Deûle en de Schelde (Komen, Kortrijk, Gent, Armentières, Rijsel, …) worden verbonden met de kust. De aanleg start rond 1863, maar door de aanwezigheid van een heuvelrug waar het kanaal doorheen moest, wordt de aanleg een lijdensweg van 100 jaar. Uiteindelijk is het kanaal nooit echt in gebruik genomen, maar de bedding is nog duidelijk aanwezig in het huidige landschap en waar het kanaal door de heuvelrug snijdt heeft het natuurgebied De Palingbeek, later omgevormd tot provinciedomein, zich ontwikkeld.