Inventaris

Watering 20 (Arendonk)
Circa 1851-1852 opgerichte modelhoeve met rondom het erf gegroepeerde, onderling door poorten verbonden vleugels, met name een boerenhuis met stallingen, een grote schuur en wagenhuis en een varkensstal.

Watering 23 (Arendonk)
Neogotisch zaalkerkje met eenbeukig schip van twee traveeën en ingebouwd lager koor van één rechte travee, driezijdige sluiting en sacristie, alles onder doorlopend zadeldak, ingewijd op 3/5/1852.

Wezenstraat 1 (Arendonk)
Rijkswachtkazerne, volgens het kadaster opgetrokken circa 1908 als woonblok voor vijf rijkswachtfamilies, zie gevelplaat met opschrift "Nationale Gendarmerie". Vrijstaand, symmetrisch opgebouwd complex.

Wippelberg 104 (Arendonk)
Boerenarbeidershuis van vier traveeën onder zadeldak.

Wippelberg 23-37 (Arendonk)
Symmetrisch uitgewerkte groepsbebouwing van acht sociale woningen, volgens het kadaster opgericht circa 1921-1922 en aangekocht door de Belgische staat als woningen voor tolbeambten.

Wippelberg 67 (Arendonk)
Boerenarbeidershuisje van drie traveeën en één bouwlaag onder zadeldak, van circa 1900.

Wippelberg 93 (Arendonk)
Vrijstaand, art-decogetint enkelhuisje van twee traveeën en één bouwlaag en haakse uitbouw van één travee, beide onder zadeldak, van circa 1935-1940.

Mol (Mol), Retie (Retie)
Tot op vandaag is Postel een schaars bewoond gehucht, waar groen een prominente plaats inneemt. De relatieve ongereptheid van Postel is in hoofdzaak te danken aan het feit dat het gebied tot voor kort in handen bleef van een zeer gering aantal grootgrondbezitters, waaronder de Norbertijnen van de abdij van Postel en de familie van Broqueville van het 'kasteel van Postel'. De Ronde Put en omgeving betreft, dankzij de uitgestrektheid en ongereptheid, immers één van de interessantste gebieden van de Kempen. De afwisselende vegetatietypes van droge heide, grove dennen, elzenbroek struweel en oude bossen resulteren in een belangrijke botanische waarde.

Ravels (Ravels)
In 1903-1904 werd het gebied aangekocht door de Belgische staat om er bossen aan te planten. Sinds 1906 werd gestart met de bebossing. De landschappelijke structuur en het uitzicht met rechthoekige blokken, van elkaar gescheiden door dreven en aarden wegen, zijn tot vandaag nagenoeg onveranderd gebleven. De afwisseling in zowel loof- als naaldhout hangt samen met de aanwezigheid van bosbouwkundige proefzones. Binnen de dichte boscomplexen verwijzen diverse vennen en heiderelicten nog naar het landschap uit de 18de en 19de eeuw. Het Kijkverdriet, aan de zuidkant van het boscomplex, werd in de 20ste eeuw ontgonnen uit heide. De landbouwpercelen vertonen er een regelmatig patroon. Bijzonder aan het kijkverdriet is ook het opkwellende grondwater en de bijhorende botanische rijkdom. De uitgestrektheid, de rust en de afwisseling geven de ankerplaats een grote belevings- en esthetische waarde.