Inventaris

Schoonberg 11 (Aalter)
Hoeve met losse bestanddelen in U-vorm gegroepeerd en met woonhuis op terp; vier traveeën en één bouwlaag onder zadeldak met klokkenstoel, vermoedelijk uit begin van de 19de eeuw. Later bijgebouwde dienstgebouwen met onder meer stallen, houten gebouw met overdekte mestvaalt en hooizolder, bakstenen schuur, koepelvormig hondenhok en bakhuis. Vanuit het erf vertrekken vier dreven van circa 150 meter naar de vier windstreken.

Alveringem (Alveringem)
Bouwers van het oorspronkelijk orgel zijn Pieter van Peteghem en zoon Lambert-Benoît (Gent); het bouwjaar is te situeren tussen 1769 en 1786. Verbouwingswerken vonden plaats in 1897, door Frederik Loncke, die toen in Alveringem woonde. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het pijpwerk gedemonteerd door de orgelbouwers Frans Vos (Zichem) en Emile Mezière (Herstal); het werd geborgen in Frankrijk en na de oorlog teruggebracht. In 1922 vraagt de pastoor aan orgelbouwer E.Kerkhoff (Brussel) of hij het gedemonteerde pijpwerk wil terugplaatsen. Het is niet bekend of Kerkhoff dit werk effectief uitgevoerd heeft. Totale ombouw van het instrument 1957-58, door Jos. Loncke en Zonen (Esen). Laatste revisie door Loncke Orgelbouw bvba (Zarren) in 1989.

Alveringem (Alveringem), Lo, Pollinkhove (Lo-Reninge)
Dit gebied omvat het agrarisch gebied ten zuiden van Alveringem. De oostelijke grens wordt gevormd door de Lovaart, vermoedelijk in de 12de eeuw gegraven in een zijvertakking van de Ijzer die een verbinding vormde tussen de bovenloop van de Ijzer en Veurne en aanleiding gaf tot het ontstaan van Fortem als vaartgehucht. De percelen tussen de Lovaart en de steilrand naar het plateau toe liggen veelal onder graslandgebruik. In de valleien treft men soms weilanden aan. Het overige landbouwgebied land is overwegend in gebruik als akkerland. Het landschap is nog vrij kleinschalig met veel landelijke bewoning, kleine onregelmatige percelen en oude wegenpatronen. Verspreid over het plateau liggen nog talrijke archeologische resten van verdwenen hoeves en kastelen, alsook van de voormalige kerk en pastorie van het gehucht Sint-Rijkers.

Alveringem, Gijverinkhove, Hoogstade, Izenberge (Alveringem), Pollinkhove (Lo-Reninge)
Dit gebied ligt volledig op het plateau van Izenberge. Dankzij de vruchtbare kwartaire mantel is dit gebied sinds lang ontgonnen als landbouwland. Rond het brongebied van de Bampoelbeek ligt een grote komvormige depressie. In de depressie zijn geen gebouwen aanwezig. Elders in het gebied liggen heel wat waardevolle en gave hoevecomplexen met aansluitend daarop één of meerdere huisweiden. De rest van het landbouwland is voornamelijk onder akkerland gelegen. Langs weilanden en vlakbij hoeves treft men verspreid bomenrijen, houtkanten en hagen aan. De kerk van Gijverinkhove met kerkhof en de pastorie met ommuurde tuin vallen op in het landschap omdat ze op de hoogste stukken van de omgeving liggen en door de omgevende bomenrij.

Alveringem (Alveringem), Diksmuide, Lampernisse, Oostkerke, Oudekapelle, Sint-Jacobs-Kapelle (Diksmuide), Eggewaartskapelle, Zoutenaaie (Veurne)
Dit gebied omvat de poldergebieden met graslanddepressie van de zogenaamde Kom van Lampernisse, de Vlavlakte en de aansluitende kleine dorpskernen van Lampernisse, Zoetenaaie, Oostkerke, Sint-Jacobskapelle en Oudekapelle. Het uitgestrekte gebied met sinds de middeleeuwen in gebruik genomen polders met reliëfrijke graslanden en talrijke sporen van ontvening, kleiontginning en vroegere bewoning, vertoont een grote variatie in poelgronden en geulgronden. De site van het Leenhof Ter Wissche en de verdwenen kerken van Oostkerke en Zoutenaaie vormen bijzondere sporen van (vroeg-)middeleeuwse bewoning. Er komen ook nog meerdere oude hoeven met walgracht voor. De polder is doorsneden door talrijke vaarten en grachten. De Oude Zeedijk vormt een opvallend middeleeuws dijkrelict. De panoramische zichten bieden weidse vergezichten.

Beveren (Alveringem)
De bouwer van het oorspronkelijk orgel is Francois-Bernard Loret (Sint-Niklaas), het bouwjaar 1840. Verbouwingen geschiedden door Petrus Albertus Loncke (Hoogstade); deze werken zijn mogelijks te dateren ná de herstellingswerken aan de kerk in 1888. Ook in de eerste helft van de 20ste eeuw zijn er nog lichte wijzigingen geschied.

Beveren, Hoogstade, Stavele (Alveringem), Roesbrugge-Haringe (Poperinge), Oostvleteren, Westvleteren (Vleteren)
Dit gebied wordt gestructureerd door de valleien van de Ijzer en de Poperingevaart. De Ijzer kent stroomopwaarts van Elzendamme een natuurlijk meanderend verloop in een diep ingesneden vallei. Door hun lage ligging zijn de aangrenzende gronden bij deze waterlopen zeer vochtig en kunnen ze bijna enkel als grasland gebruikt worden. Deze graslanden zijn door overstromingen, door hun historisch permanente karakter en door het hooilandbeheer floristisch en (avi)faunistisch zeer waardevol. De hoeves zich buiten de vallei, soms vlakbij de rand, en zijn omgeven door akkerland op deze drogere gronden. De kerken van Westvleteren, Beveren, Roesbrugge-Haringe en Stavele (in mindere mate) bevinden zich net boven de valleirand. Elzendamme zelf was dankzij haar gunstige ligging bij de samenvloeiing van Ijzer en Poperingevaart tijdens de middeleeuwen en later een bloeiende nederzetting.

Gijverinkhove (Alveringem)
De bouwer van het orgel is Jean-Joseph van der Haeghen (Rijsel), in 1774-1775. De orgelkast is van Ign. de Vosselle (Sint-Winoksbergen). In 1821 heeft een herstelling plaats; in 1843 herstelt Ch.-L. Neuville (Rexpoëde) de blaasbalg; vanaf 1845 voert Petrus Albertus Loncke (Hoogstade) diverse kleine werken uit, nadien komt Henri Waeles (Izenberge) het orgel onderhouden. In 1948 nieuwe wijzigingen door J. Loncke (Esen).

Hoogstade (Alveringem)
Aangaande het voormalig orgel zijn slechts enkele gegevens voorhanden. Volgens een werklijst opgesteld door Jos Loncke heeft zijn grootvader Petrus Albertus Loncke een orgel gemaakt voor Hoogstade. Dit werk zou moeten dateren van na 1865. Dit orgel werd op 20 april 1974, samen met kerk en inboedel, door brand verwoest.

Stavele (Alveringem)
Het orgel is gebouwd door Pierre-Charles en Lambert-Corneille van Peteghem (Gent) in 1821-23. Herstellingen en wijzigingen geschiedden in 1851 door Frederic Ureel (Poperinge); in 1853, mogelijk door Petrus Albertus Loncke (Hoogstade); nadien door respectievelijk Frederic en Jos. Loncke (Esen). In 1941 plaatste Jules Anneessens (Menen) een ventilator en occasie-blaasbalg. Het orgel werd gerestaureerd door Jan Lapon (Diksmuide) in 1996-97.