Inventaris

Molenkauter 9, Windmolenstraat (Roosdaal)
Een zware struik staat ten zuiden van de Tragische molen op het talud van de molenberg. Het is een hazelaar die op traditionele wijze als hakhout wordt gesnoeid. Hazelaar werd gebruikt om het vlechtwerk van lemen vakwerkmuren te maken en te herstellen.

Halleweg (Sint-Lievens-Houtem)
De gewezen moestuin wordt langsheen het pad aan de zuidzijde afgesloten met een oude scheerhaag. De haag is gemengd en bestaat uit: haagbeuk, meidoorn, hazelaar, beuk en olm.

Leuvensesteenweg 321-331 (Tielt-Winge)
Historisch kloosterdomein van Gempe; 4,5 hectare, in vroeg-landschappelijke stijl, diverse oude en merkwaardige bomen. Klooster en dienstvleugel verkocht in 1796. Van het klooster blijven een gewelfde overbouwing op de Molenbeek, de verbouwde dienstvleugel, een toegangspoort, en de tuinmuur met rondboogpoort bewaard. Villa, in 1828 gebouwd op de plaats van het klooster, verbouwd en uitgebreid. Bijgebouwen uit tweede kwart 19de eeuw. Serre en landgebouw in de ommuurde tuin van 1886. Serrecomplex en Lourdesgrot uit 1913.

Weg van Alt Hoeselt naar Tongeren (Tongeren)
Vanaf de twee kruislinden bij de verbindingsweg tussen Henis en ’s Herenelderen loop in noordelijke richting een holle weg. Dit is de oude weg van Alt Hoeselt naar Tongeren die nu als wandelweg in gebruik is. De taluds zijn voorzien van houtkanten met nog duidelijke sporen van traditioneel hakhoutbeheer.

's Gravenvoeren (Voeren)
Achter een opvallende elektriciteitskabine vertrekt een onverharde wegel die de perceelsgrens van de woningen langs de Boomstraat volgt. De weg vervolgt tussen weilanden en eindigt bij het talud langs Mennekesput. Hier is de weg verworden tot een smal paadje ingesleten in het talud. Dit Ezelstraatje vormt een doorsteekje tussen de Boomstraat en Mennekesput om zo de drukke hoofdwegen te vermijden en is reeds zichtbaar op historische kaarten.

's Gravenvoeren (Voeren)
De houtkant bestaat uit opgaande zomereiken, hakhoutstoven van gewone es, zware opgaande veldiepen, sleedoorn, robinia, hazelaar. In de onderbegroeiing komt muskuskruid en boszegge voor.

's Gravenvoeren (Voeren)
De Wynantsgrebbe is een diep ingesneden droge ravijn of delle. De vertakte, beboste grebbe is noord-zuid georiënteerd. Het substraat bestaat uit gesteenten uit het Krijt. De bodem in de Kruisgraef zijn lemige bodems zonder profielontwikkeling. De lemige gronden rond de Kruisgraef hebben wel een textuur of structuurhorizont. De Wynantsgrebbe is oorspronkelijk een krijtgroeve. De groeve is loodrecht op de hoogtelijnen van de vallei georiënteerd. De exploitatie ervan gebeurde via een ontsluitingsweg loodrecht op de holle weg naar een wegkruis. Deze ontsluitingsweg is samen met de groeve op de topografische kaart van 1873 ingetekend en op alle volgende kaarten, tot 1999, zichtbaar.

Remersdaal, Teuven (Voeren)
De houtkant langs de spoorlijn Antwerpen-Tongeren-Visé-Aken is een mooi voorbeeld van een traditioneel hakhoutbeheer. De gemengde houtkant op talud bestaat uit hakhout van gewone es, hakhout van wilg, gewone esdoorn, roos, zoete kers, gewone hazelaar, meidoorn en haagbeuk. De houtkant werd aangeplant als erosiebestrijding.

Altenbroek (Voeren)
De gemengde houtkant staat op het talud ten zuiden van de weg die de Noorbeekvallei volgt. De samenstelling ervan bestaat onder hoofdzakelijk uit opgaande bomen van zomereik, schietwilg, hakhout en opgaande bomen van gewone esdoorn, opgaande okkernoot, hakhout van zoete kers, gewone kardinaalsmuts, eenstijlige meidoorn, gewone hazelaar, roos, rode kornoelje, iep en sleedoorn. De houtkant vormt een historische eenheid met een landschappelijke structuur, namelijk een talud van een weg. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het talud van de weg. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Batticestraat (Voeren)
De houtkant op de rechter oever van de Berwijn bestaat uit eenstijlige meidoorn, geknotte en opgaande schietwilgen, hakhout van gewone hazelaar, gewone es en zwarte els als opgaande bomen en hakhout, en hakhout van gewone esdoorn. De houtkant is aangeplant ter versteviging van de oever van de Berwijn en is uitgegroeid tot een beeldbepalend object.