Inventaris

Europalaan, Hoogzij, Waterstraat (Genk)
De vallei van de Dorpsbeek vormt een vrijwel gaaf bewaard, permanent nat Kempens beekdal met een op sommige plaatsen tot 2 meter dikke veenlaag en kwelwater afkomstig van de hoger gelegen zandige infiltratiegebieden.

Mendonk, Sint-Kruis-Winkel (Gent), Zaffelare (Lochristi), Eksaarde (Lokeren), Moerbeke (Moerbeke), Sinaai (Sint-Niklaas), Kemzeke, Stekene (Stekene), Wachtebeke (Wachtebeke)
De Moervaartdepressie, met aan de noordelijke zijde de dekzandrug Verrebroek-Gistel en aan de andere zijde de langzamer hogerop hellende gronden en de Zuidlede als fysische grens, is de belangrijkste structuur in dit gebied. In de depressie komen zowel graslandcomplexen, boscomplexen als mozaïeklandschappen voor. Elk heeft zijn typerende ontginningsstructuur. De Moervaartdepressie is omwille van zijn laaggelegen gronden niet bebouwd geworden in historische tijden. Door het onbebouwd karakter van het gebied is het bouwkundig erfgoed voornamelijk gesitueerd aan de noordelijke en zuidelijke grens van het gebied, zoals Moerbeke en in het zuiden de Kruiskapel.

Binnenring-Drongen , Driesdreef , Oranjeboomstraat , Zandloperstraat (Gent)
Het gebied Bourgoyen-Ossemeersen bevindt zich in de alluviale vlakte van de Leie en behoort tot de Vlaamse Vallei. De riviervlakte wordt gekenmerkt door een laatglaciale Leie-arm en kronkelwaardafzettingen en stuifzandruggen zoals de Valkenhuisdonk. De Valkenhoeve dateert uit de 16de eeuw maar gaat terug op een middeleeuwse vorstelijke jachtresidentie, bekend als plaats voor het dresseren van valken. De lager gelegen gronden kwamen regelmatig onder water te staan en werden ingericht als hooiland. Deze meersen worden gekarakteriseerd door een visueel open landschap. Aansluitend ligt de open Vliegpleinkouter als relict van de uitgestrekte akkers rond Mariakerke. Om het waterverschil tussen de lage meersen en de Leie te overbruggen werd al in de 12de eeuw een hoosmolen opgericht. Vandaag is nog een achthoekige bakstenen romp zonder kap uit de 18de eeuw bewaard gebleven.

Groot Begijnhof 2-98, 69A (Gent)
In 1872 kocht hertog Engelbertus van Arenberg het noordwestelijk deel van de Sint-Baafskouter te Sint-Amandsberg ter grootte van 8 hectare de zogenaamde Nieuwhofkouter. In 1873 werd naar ontwerp van architect Arthur Verhaegen begonnen aan de bouw van het begijnhof, volledig opgevat naar het patroon van de middeleeuwse begijnhoven als een ommuurde stad binnen een stad en overeenkomstig geïnspireerd op de Vlaamse gotische stijl van de 15de eeuw. Het begijnhof met zijn veertien conventen voor circa dertig begijnen en zijn tachtig huizen werd op 29 september 1874 ingehuldigd. Het begijnhof telt drie pleinen, namelijk het Sint-Elisabethplein, Sint-Beggaplein en Sint-Antoniusplein.

Lange Violettestraat 77-277 (Gent)
Het Klein Begijnhof werd korte tijd na het Groot Begijnhof opgericht circa 1240. Tussen 1600 en 1700 werd het begijnhof volledig wederopgebouwd. De huizen en conventen zijn geschikt rondom een centraal onregelmatig rechthoekig weiland, de zogenaamde dries afgezoomd met linden en haagbeuken terwijl de zuidoostelijke kant ingenomen wordt door de 17de-eeuwse begijnhofkerk. Tussen 1860 en 1880 werden huizen en conventen bijgebouwd en wederopgebouwd.

Geraardsbergen, Ophasselt, Schendelbeke (Geraardsbergen), Hemelveerdegem (Lierde)
Het Moenebroek is een smalle vallei, ingesloten tussen hoger gelegen akkergronden. Het historisch halfopen landschap wordt gekenmerkt door natte graslanden, bronnen en kwelzones, moerasbosjes, ruigtes, een kleine valleisteilrand met daarop (trage) wegen en losse bebouwing die parallel aan de vallei liggen. De landbouwgebieden hogerop zijn merkelijk droger en worden in het noorden van het gebied veelal in gebruik genomen als akker. In het zuiden komen vooral graslanden voor, afgesloten door hagen en houtkanten.

Grimminge, Idegem, Nieuwenhove, Zandbergen (Geraardsbergen), Appelterre-Eichem, Denderwindeke, Ninove, Outer, Pollare (Ninove)
De Dendervallei tussen Idegem en Ninove wordt gekenmerkt door een vrij breed meersengebied langs de rivieroevers met perceelsrandbegroeiing. De overgang van de Dendermeersen naar de beboste steile helling is een markante terreinovergang. Op de grens van het alluvium staat het kasteeldomein van de Lalaing met vierkante omwalling en beboomde toegangsdreven. Het Geitebos maakte ooit deel uit van het Kolenwoud en telt nog steile taluds en houtwallen die de oude bosgrenzen aanduiden. Het gebied De Nuchten vormt een aaneengesloten moerasbos in een oude meander met relicten van turfputten. Nederzettingen, zoals Grimmige, Pollare en Idegem, liggen net buiten het alluvium. De voormalige Cisterciënzenabdij van Beaupré was afhankelijk van de abdij van Clairvaux en bestaat uit een deels omwald en ommuurd complex met monumentaal poortgebouw.

Ophasselt (Geraardsbergen), Steenhuize-Wijnhuize (Herzele), Sint-Maria-Lierde (Lierde), Erwetegem (Zottegem)
Centraal loopt de asymmetrische vallei van de Parkbosbeek door het gebied. De steile helling is bebost door het Hasseltbos-Parkbos, de minder steile valleihelling is door weiland ingenomen. Op de vlakke heuveltop liggen kleine kouters. Rond de graslanden komt wat perceelsrandbegroeiing voor. Sinds de 18de eeuw zijn de oppervlakte en vorm van het Hasseltbos niet meer veranderd. Rond de Parkbosbeek is het gesloten karakter van het landschap bewaard gebleven.

Moerdijkstraat (Gistel), Oostendesteenweg (Ichtegem)
Het geheel van groene boorden, bestaande uit bomenrijen, hagen en grasland, wordt gevormd door een deel van de Moerdijkstraat en de achterliggende tuinen en graslanden van het gebouwencomplex ingesloten door de Oostendsesteenweg en de Provincieweg. Ten zuidoosten van de Moerdijkstraat bevindt zich de Moerdijkvaart, aan weerszijden voorzien van opgehoogde berm beplant met bomen.

Attenrode, Bunsbeek, Glabbeek-Zuurbemde (Glabbeek), Hoeleden, Kersbeek-Miskom, Kortenaken, Ransberg (Kortenaken), Vissenaken (Tienen)
De Velp stroomt in de Demer nabij Halen en vloeit voor een deel evenwijdig met de Begijnenbeek en de Grote Gete. In de vallei zijn nog heel wat eeuwenoude landschapsstructuren zoals kleine percelen met knotwilgenrijen en houtkanten te bemerken. De Velp is de rivier die het water van zandlemig Hageland afvoert. In de vallei zijn nog enkele mooie watermolensites. In de tweede helft van de 19de eeuw werden op tal van plaatsen in het alluvium van de Velp de beemden omgezet in bos- of populieraanplantingen. Voorheen bestonden nog grote delen van de vallei uit open uitgestrekte beemden.