Inventaris

Eenestraat 34 (Denderleeuw)
Watermolen van drie traveeën en één bouwlaag, aan de Kipsteekbeek. Onderslagmolen met recent ijzeren rad met houten schoepen. Molen en molenaarswoning onder schilddak, uit de eerste helft van de 19de eeuw.

Ginderoverstraat 32 (Diepenbeek)
Voormalige watermolen, tweede banmolen op de Stiemer, met dienstgebouwen rondom rechthoekig erf, bereikbaar langs de oprit. Deze molen is buiten werking sedert 1961, maar tot 1965 werd nog voor eigen rekening gemalen. De Stiemer werd stroomopwaarts deels verlegd en ingekokerd.

Molenstraat 24 (Diepenbeek)
Oorspronkelijk Middelmolen genaamd. De huidige benaming Sapitelmolen is een verbastering van Kapittelmolen, daar de molen afhing van het Sing-Lambertuskapittel van Luik. Hij wordt voor de eerste maal vermeld in 1272.

Plompaertstraat 29 (Diepenbeek)
Watermolen op de Stiemer, in kern opklimmend tot de 18de eeuw. Gebouwen onder zadeldaken, in U-vorm gegroepeerd rondom het rechthoekige erf.

Ezeldijk 12 (Diest)
Grote watermolen, opgetrokken op een aftakking van de Demer; gebouw in de vorm van een Latijns kruis met trapgevels aan de vier uiteinden.

Bruggeveldstraat 28-32 (Dilbeek)
Domein rond een L-vormig waterkasteel, gebouwd als 'huis van plaisantie' rond 1600 bij een watermolen met een historisch tuinperceel van 2 hectare. Het kasteel met koetshuis werd herbouwd rond 1750 en renaissancistisch gerestaureerd in 1928-1932 onder leiding van architect Paul Saintenoy. Toen werd ook de tuin historiserend heraangelegd overeenkomstig een 18de-eeuwse figuratieve kaart; monumentale onderaardse kelder met graatgewelf uit 1836 in het sterrenbos. De huidige molen dateert uit de 19de eeuw.

Lostraat 84 (Dilbeek)
Bovenslagmolen met gebouwen opklimmend tot in de 18de eeuw.

Molenstraat 113 (Dilbeek)
Hoeve met watermolen met 18de-eeuwse kern, gelegen ten zuiden van de Molenbeek.

Poverstraat 6 (Dilbeek)
Eind 18de-eeuwse watermolen op de Pedebeek, heden woonhuis met bijgebouwen.

Elen (Dilsen-Stokkem), Maaseik, Neeroeteren (Maaseik)
Het gebied strekt zich uit langs de Bosbeek tussen Neeroeteren en Maaseik. Het vlakke reliëf werd plaatselijk gediversifieerd door latere zandverstuivingen en de vorming van landduinen zoals bij Siemkensheuvel. De bedding van de Bosbeek tussen Neeroeteren en Maaseik werd waarschijnlijk gedurende de 13de en/of de 14de eeuw gegraven in functie van de Maaseiker stadswallen en de watermolens. Men treft in de westelijke helft van de ankerplaats een kleinschalig oud cultuurlandschap op een plaggenbodem aan in het deelgebied Langeren en De Staart, met een grote dichtheid aan houtkanten, graslanden, akkertjes en geriefhoutbossen. Centraal in het gebied ligt de zogenaamde Tösch, een nat terrein met grote percelen ten zuiden van de Bosbeek. Een uitgestrekt gebied van weiden en akkers op een plaggenbodem bepaalt het uitzicht van het oostelijk deel van de ankerplaats, genaamd Wurfeld.