Inventaris

Gousbeemdstraat, Ketsingenstraat, Maastrichtersteenweg (Tongeren)
De Galgenberg, gelegen aan de grens van de stadsvrijheid, vormde de executieplaats van de vrijheid Tongeren.

's Gravenvoeren (Voeren)
Vanaf het kruispunt bij het Kruis van de Dries slingert een holle weg zich noordwaarts richting het plateau. De weg kruist een tweede holle weg, passeert de Kapel Tricherbeeldje en vervolgt zijn slingerend patroon tot voorbij de Kruisgraaf en verder richting Nederland. Het betreft een diep ingesneden aardeweg met steenslag die werd aangevoerd om erosie te vermijden. De steile taluds zijn beplant met hakhout van voornamelijk gewone es. Hoger op het plateau is de weg minder sterk ingesneden en zijn langs weerszijden meidoornhagen aangeplant op de perceelsgrens van de aangrenzende weilanden en laagstamboomgaarden. Deze holle weg vormt de historische verbinding tussen het dorp en de hoger gelegen landbouwgronden op de noordelijke helling.

's Gravenvoeren (Voeren)
Net voorbij het Kruis van de Dries slingert een holle weg zich noordwaarts richting het plateau. De weg loopt parallel met een tweede holle weg en komt hiermee samen ter hoogte van de Kapel Tricherbeeldje. Het betreft een smalle onverharde voetweg die van een graspad overgaat in een dieper ingesneden wegel. De weg slingert zich tussen weilanden en oude hoogstamboomgaarden begrensd door meidoornhagen. Op de steilere taluds staat voormalig hakhout van gewone es en robinia. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het dorp en de hoger gelegen landbouwgronden op de noordelijke helling. Aangezien de weg parallel loopt met een tweede verbindingsweg, deed deze weg mogelijk dienst als alternatieve route, afhankelijk van de (seizoensgebonden) begaanbaarheid van de eerste weg.

's Gravenvoeren (Voeren)
In het verlengde van de straat Greb slingert een onverharde weg noordwaarts het plateau op. De aardeweg passeert een graspleintje met tamme kastanje en een kapelboom bij een splitsing en loopt tussen weilanden en boomgaarden met meidoornhagen tot op het plateau. Vervolgens snijdt de weg zich diep in en loopt parallel met de sterk geërodeerde Roetsgraaf tot aan het Hoogbos. De holle weg wordt hier geflankeerd door taluds met houtkanten met voornamelijk es en robinia. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het dorp en de hoger gelegen landbouwgronden op de noordelijke helling.

's Gravenvoeren (Voeren)
Bij een kruispunt van wegen gemarkeerd door een wegkruis leidt een holle weg noordwaarts het plateau op. De aardeweg is sterk ingesneden en slingert zich tussen akkers en weilanden met meidoornhagen. Op de taluds staat vooral essenhakhout en opgaande eik. De weg loopt parallel met de Wijnantsgrebbe en komt uit op het plateau waar hij minder diep is ingesneden. Hier biedt de weg zichten op de omringende landbouwgronden en op het Hoogbos. De aardeweg eindigt bij een driehoekig populierenbosje waar meerdere onverharde wegen samenkomen en richting Hoogbos leiden.

's Gravenvoeren (Voeren)
Van op de weg van Vitschen naar Kattenrot leidt een parallelle zijweg naar het noordoosten. De onverharde holle weg volgt de hoogtelijnen en komt dan samen met een noordelijke weg richting Kasteel Altenbroek en Nederland. De taluds van de holle weg zijn voorzien van gemengde houtkanten. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het dorp en de landbouwgronden op de helling ten noorden van de vroegere Schophemherheide. Daarenboven was deze weg ook een transportroute tussen 's-Gravenvoeren en Noorbeek in Nederland.

's Gravenvoeren, Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Het landschap omvat de vallei van de Veurs vanaf Krindaal en de vallei van de Voer van Sint-Martens-Voeren tot aan de westelijke staatsgrens met Nederland. Het volledige gebied van Altenbroek en het omgeving van het Hoogbos vormen de noordelijke grens. De valleigraslanden en de aanpalende grasland- en graftenrijke hellingsgronden vormen een belangrijke component binnen het landschap. De aanpalende (beboste) hellingen en plateaus hebben een samenhang met de valleien. Het landschap bevat een grote dichtheid aan punt- en lijnvorminge landschapselementen zoals houtkanten, solitaire bomen, veekeringshagen van geschoren meidoorn en holle wegen. De valleien en hellingen worden gekenmerkt door een hoge dichtheid aan historische permanente graslanden, soms met hoogstamboomgaard en vaak begrensd door houtkanten op graften of meidoornhagen. Verspreid in het landschap liggen gebouwen met erfgoedwaar

Remersdaal, Teuven (Voeren)
De Vallei van de Gulp ligt in het oosten van Voeren. De waterloop de Gulp meandert tussen graslanden. De vallei ligt aan de voet van hellingbossen op Nuropperberg en Teuvenerberg. Op het plateau is er open akkerland en grasland. De kleinschalige dorpskern van Teuven en het kasteel van Obsinnich bevinden zich op de linker oever, de abdij en watermolen van Sinnich liggen op de rechter oever. Het spoorwegviaduct uit WOI bevindt zich op de lijn Tongeren-Aken.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
De holle weg die Sint-Martens-Voeren met la Verte Heydt verbindt splitst zich op het plateau in twee. Een onverharde weg loopt parallel met de holle weg verder het plateau op en eindigt eveneens bij de wegel die verderloopt over het plateau richting la Verte Heydt. De weg heeft een gedeeltelijk ingesneden profiel tussen taluds met houtkanten en slingert zich tussen weilanden met meidoornhagen die toegankelijk zijn vanop de weg. Deze deels holle weg vormt een parallelle verbindingsweg tussen Sint-Martens-Voeren en de zuidelijke landbouwgronden op het plateau en verder naar la Verte Heydt. Mogelijk was deze weg een alternatieve route voor de andere holle weg, afhankelijk van de (seizoensgebonden) begaanbaarheid. Op historische kaarten is deze weg reeds diep ingesneden en aangeduid als 'den Groenen Wegh' die rechtstreeks doorliep naar 'Maison La Haye Verde'.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van het gehucht Kwinten leidt op de hoofdweg naar Ulvend een onverharde zijweg oostwaarts het plateau op. Het eerste deel van de weg, hier ook gekend als 'Waterwegske', is half verhard en zeer nat ten gevolge van de Kolebron waarvan het water dwars over de weg stroomt. De weg snijdt zich dieper in en loopt als holle weg tussen bermen met hakhout van es en hazelaar, boskers en populier. Hoger op het plateau is de weg minder geërodeerd en slingert als onverharde wegel tussen weilanden met meidoornhagen en opgaande es. Hier biedt de weg open zichten op Sint-Martens-Voeren en de parochiekerk en komt uiteindelijk ter hoogte van een boomkapel weer uit bij de weg naar Ulvend. Op historische kaarten wordt deze weg weergegeven als hoofdweg van Sint-Martens-Voeren naar Ulvend. Mogelijk werd deze weg uiteindelijk opgegeven omwille van de moeilijke begaanbaarheid en natte context.