Hoeve met losstaande bestanddelen en oude inplanting, reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77) en in de Atlas van de Buurtwegen (1845). De grondvorm bleef grosso modo hetzelfde: een L-vormig gebouw met dienstgebouw aan de overzijde van het erf; oorspronkelijk was dit het bakhuis, aan het eind van de 19de eeuw uitgebreid met een stal tot het huidige volume.

Het oudste gedeelte is de westvleugel (nok loodrecht op de straat), die het woonhuis, de stal, en een dwarsschuur omvat; het volume dateert uit de 18de eeuw, doch werd aangepast aan het eind van de 19de eeuw zoals blijkt uit de mergelstenen gevelsteen in de zijgevel aan straatzijde: P H S/ E M/ 188 (of 9)0. Uit deze periode dateert waarschijnlijk ook de stal aansluitend bij het bakhuis. Bakstenen gebouw van één bouwlaag onder zadeldak (Vlaamse pannen); de gevel aan erfzijde is gecementeerd en witgeschilderd. Het aandak van de zijgevel werd verwijderd, de vlechtingen bleven behouden.

De aansluitende stal en schuur springen licht in ten opzichte van het woonhuis. Getoogde muuropeningen, de vensters beluikt; de muuropeningen van het woonhuis aan erfzijde werden aangepast. In de achtergevel bleef een rechthoekige deur in een houten kozijn met sponningbeloop bewaard, met gedicht bovenlicht.

Het haakse dienstgebouw achter aan het erf heeft een oude kern, doch dateert in zijn huidig uitzicht vrijwel volledig uit het eerste kwart van de 20ste eeuw. Bakstenen gebouw onder zadeldak (mechanische pannen).

Oorspronkelijk bevond zich ten oosten van het erf alleen het bakhuis: hiervan bleef de oude kern bewaard in de muurpanden van Maaskeien in de zijgevel aan straatzijde; ook de bakoven, eveneens met gedeelten van Maaskeien, bleef bewaard, aansluitend bij de achtergevel. Het huidige volume dateert echter uit het eind van de 19de eeuw: bakstenen gebouw van één bouwlaag onder zadeldak (Vlaamse pannen), voorzien van getoogde muuropeningen; recente poort.