Inventaris

Gemeenteplein 24 (Meise)
De georiënteerde longitudinale kruiskerk, waarvan de ingebouwde vroeggotische toren opklimt tot de 13de eeuw, is gelegen op een hoogte ten westen van het Gemeenteplein, waardoor het dominerende effect in de dorpskern vergroot wordt.

Nieuwelaan 38 (Meise)
De oorsprong van het heerlijke domein van Boechout, dat rechtstreeks onder het gezag stond van de hertog van Brabant klimt op tot de hoge middeleeuwen. Het waterslot,waarvan de donjon zou opklimmen tot circa 1300, vertoonde tot in de vroege 19de eeuw een sterk defensief karakter. In de periode 1832-1840, verkreeg het kasteel zijn huidige architecturale vormgeving.

Oppemkerkstraat 1 (Meise)
Georiënteerde, gotische zaalkerk uit de 16de en 17de eeuw met geïntegreerde westtoren, omgeven door een kerkhof en gelegen op een hoogte. Het inmiddels aan noordzijde uitgebreide kerkhof heeft een nagenoeg halfcirkelvormige plattegrond die is afgezet met een taxushaag. Het gravenbestand dateert voornamelijk uit de 20ste eeuw. De toegangen, de ene in de as van het kerkportaal, de andere in de zuidwestelijke hoek, zijn geflankeerd door topiary.

Oppemstraat 153-161 (Meise)
Het Hof ten Steene was voorheen een middelgrote gesloten hoeve met een typerende donjon, die mogelijk opklimt tot de 12de of 13de eeuw. Vermoedelijk refereert de benaming ‘Ten Steene’ naar het eerste in steen opgetrokken gebouw in deze omgeving . Het huidige gebouwenbestand, met uitzondering van de donjon, klimt op tot de 17de en 18de eeuw, hoewel de woning grondig werd verbouwd in 1926. De hoeve is tot vandaag één van de dominante factoren binnen de gehuchtskern.

Grote Markt 1 (Menen)
Huidig complex, tot stand gekomen in twee grote bouwfases. Bij de voltooiing in 1782 vormen stadhuis, belfort, hallen en waag een vierkant complex met open binnenkoer. Vernieling van de hallen en de waag bij beschietingen door Franse revolutionairen. 1838: Heropbouw van de waag naar de plannen van architect Josephus Devos. 1573: de Gentenaar Bartholomeus Dhaese wordt door het Menense stadsbestuur belast met de bouw van het belfort. Belfort met een totale hoogte van 33 meter bestaande uit vierzijdige onderbouw en achtkantige bovenbouw.

Brussegemplein (Merchtem)
De parochiekerk Sint-Stefanus is een gotisch kerkgebouw, waarvan de oudste bewaarde kern opklimt tot de 16de eeuw, namelijk het koor en het transept. Omstreeks 1905-1906 werd de kerk ingrijpend aangepast en vergroot naar ontwerp van architect Georges Dhaeyer. De kerk is gebouwd op een helling ten opzichte van de Brussegemkerkstraat, die afgebakend wordt door een zandstenen keermuur, en wordt omringd door een heden vergroend kerkhof.

Kasteelstraat 30 (Merchtem)
Parochiekerk ingeplant te midden van een ommuurd kerkhof, de typische plattelandskerk vormt een stilistisch heterogene constructie met een complexe bouwgeschiedenis, waarbij de westtoren als oudste kern teruggaat tot circa 1300.

Kerkstraat 14 (Merchtem)
De Merchtemse parochiekerk Onze-Lieve-Vrouw bewaart als oudste kern de ingebouwde westtoren, vermoedelijk opklimmend tot de 14de eeuw. Het kerkgebouw kende een complexe historiek en onderging diverse aanpassingen.

Brusselsesteenweg 428, Kalverhagestraat 1-3 (Merelbeke-Melle)
Waterkasteel omringd door brede vierkante binnengrachten. Aan de achterzijde van het kasteel valt deze walgracht samen met de buitenste omgrachting. Toegangsbrug over de buitenwalgracht met ijzeren brugleuningen tussen overhoekse vierkante hardstenen pijlers met bolbekroning; ijzeren toegangshek tussen ronde ijzeren pijlers. Waarschijnlijk dateren brug en hek uit de eerste helft van de 19de eeuw. Haast vierkant bak- en zandstenen kasteel van twee bouwlagen, onder leien bedaking, in renaissance- en neorenaissancestijl, vermoedelijk opgericht midden 16de eeuw, licht aangepast in de 18de eeuw en gewijzigd en vergroot eind 19de eeuw. Twee gelijkaardige en symmetrisch opgestelde paviljoenen met koetshuis, paardenstal, personeelswoning en gloriëttes, vermoedelijk uit de eerste helft van de 18de eeuw.

Brusselsesteenweg 459 (Merelbeke-Melle)
Een deel van het vroeger kloosterpand bleef bewaard in de zuidvleugel van het complex. Waarschijnlijk daterend uit eind 16de-begin 17de eeuw werd dit gebouw verlengd en aangepast in het derde kwart van de 19de eeuw. Voor 1840 al was ten noorden van de overgebleven kloostergebouwen een L-vormig schoolgebouw toegevoegd dat mogelijk opklom tot eind 18de eeuw en een classicistische bouwtrant vertoonde. Van de in tweede helft van de 19de eeuw toegevoegde schoolgebouwen zijn de bouwwerken die in 1850 aanvingen naar ontwerp van architect L. Pavot de voornaamste. Nog een belangrijke uitbreiding van de school met nieuwe lokalen vond plaats circa 1874. De sschoolboerderij, bakkerij en andere dienstgebouwen dateren van het laatste kwart van de 19de en de eerste helft van de 20ste eeuw. De achtzijdige gloriëtte in rococostijl dateert waarschijnlijk uit het derde kwart van de 18de eeuw.