Inventaris

Zoutleeuw (Zoutleeuw)
Het Vinne is een natuurlijke depressie, nagenoeg volledig omsloten door hellingen. Slechts op één plaats in het westen is de helling doorbroken en staat de Vinnedepressie via een smalle uitlaat in verbinding met de Getevallei. Op het breedste punt is het Vinne 1600m, op het smalste punt 900m. Een combinatie van de landbouwcrisis van de jaren 1840 en een negatieve perceptie ten aanzien van stilstaand water (mogelijke verzamelplaats van ziekteoverbrengende organismen) heeft ertoe geleid dat men in 1841 begon met de drooglegging van het enige natuurlijke meer van Vlaanderen. Er werd een pompgemaal aangelegd om het meer droog te leggen. In 2000 werd echter besloten het meer weer zijn “natuurlijke” aanzien terug te geven waardoor er nu terug een moerassig natuurgebied is.

Huttegemstraat (Zwalm)
Driehoekig perceeltje van ongeveer 17 are met knotwilgen en enkele hakhoutstoven van wilg en es. De oppervlakte van het bosje is in de naoorlogse periode gehalveerd. Het betreft hier een geriefbosje, maar gezien de soortensamenstelling een wilgenbosje dat gebruikt werd voor het maken of herstellen van wissenmanden. Het bosje is eigendom geweest van het kasteel en de pachter van het neerhof kwam kappen en opkuisen. Dit verhaal werd verteld door een bewoner in de straat. De reden waarom de wissen op stam werden gekweekt heeft vermoedelijk iets te maken met het medegebruik als weide en zo werden de wissen niet gegeten.

Sint-Annastraat 25 (Zwalm)
Een driehoekig perceeltje, langs de straat bij de hoeve Sint-Annastraat 25, is beplant met els, hazelaar, meidoorn, es, zoete kers, vlier, sering en olm die als hakhout worden beheerd. Gele bindwilg staat er als knotboom, meidoorn als op enen gezette struik. Het bosje is nuttig als leverancier van brand-, gerief- en constructiehout.

Moen (Zwevegem)
Het gebied ligt rond een gedeelte van het kanaal Bossuit-Kortrijk dat gegraven werd tussen 1857 en 1860 en verbreed in de jaren zeventig van de 20ste eeuw. Het kanaal diende voor het transport van steenkool naar Kortrijk en omgeving. Het snijdt door de interfluviale kam tussen Schelde- en Leiebekken. Het Sint-Pietersbrugje is een oud en klein ophaalbrugje met een stalen bovenbouw als ophaalmechanisme. Ter hoogte van dit brugje ligt nog een segment van het 19de-eeuwse kanaal dat veel smaller was. Het Orveytbos (voorheen ook Kraaibos genoemd) bevindt zich op het kleiig materiaal dat uitgegraven werd gedurende de verbreding van het kanaal in de jaren zeventig van de 20ste eeuw. In het oosten loopt de plaatselijk ingesneden spoorwegbedding, een restant van de vroegere spoorlijn Kortrijk-Avelgem-Ronse. Er zijn enkele waardevolle hoeves in het gebied.

Banhout 1-4 (Zwevegem)
Parkbos en oud bosrelict van circa 25 ha, met resterende afsluitende haag, omgeven door dreven met ten noorden, kasteel nummer 2, voormalige hoeve met koetshuis nummer 1, recente woning met duiventoren en afhankelijkheden nummer 4, gelegen langs een dreef loodrecht aangesloten op de Vierkeerstraat en ten zuiden Boswachterswoning nummer 3. Historisch, ecologisch en landschappelijk waardevol bos, dat vermoedelijk sinds het midden van de 15de eeuw permanent bebost was. Relict van een uitgestrekt bossencomplex dat zich tot in de 12de eeuw uitstrekte tussen de alluviale vlakte van de Leie en de Schelde. Het kasteel wordt volgens de literatuur opgetrokken in 1854, de kadastrale legger vermeldt 1865. Neoclassicistisch kasteel, bepleisterd en beschilderd volume onder leien schilddak. Voorgevel van vijf traveeën en twee bouwlagen. Koetshuis, van 1853-1854, opgetrokken in natuursteen en getypeerd door lisenen. Aansluitend meermaals verbouwde hoeve, in kern teruggaand tot tweede helft 19de eeuw.