Inventaris

Prinsenbos 3 (Bekkevoort)
Hoevecomplex uit midden 19de eeuw met neoclassicistische residentiële vleugel; bescheiden elementen van landschaps­architectuur (golvende bosranden, vijver).

Prinsenbos 3 (Bekkevoort)
Buitenverblijf en hoeve in neoclassicistische stijl. Het zogenaamde kasteel is ingeplant op de noordoostelijke rand van de Luienberg.

Pastorijstraat 2 (Beringen)
Sinds 1958 ingericht als rusthuis. Het complex bestaat uit twee delen: een herenhuis uit de tweede helft van de 18de eeuw en een eind 19de-eeuws - begin 20ste-eeuws gedeelte. Het geheel is gelegen in een mooie tuin.

Gestelhof 9 (Berlaar)
Rechthoekig omgracht waterkasteel in traditionele, neo-Vlaamserenaissance- en neobarokstijl, uit de tweede helft van de 16de eeuw, het vierde kwart van de 19de eeuw en het eerste kwart van de 20ste eeuw; halfrond neerhof aan westzijde. Omringend park met houten paviljoentjes, tuinbruggen en siervaas. Landschapspark aan oostzijde met aantal smeedijzeren brugjes. Twee toegangsdreven. De dreef naar de Legrellestraat is toegankelijk via een bakstenen steekboogbrug en sierlijk smeed- en gietijzeren hek. Kasteelhoeve Witte hoeve in noordoostelijke hoek van het domein.

Pastorijstraat 9-13 (Berlaar)
Kasteeltje in mengstijl met neo-Lodewijk XV- en neo-Lodewijk XVI-elementen, van 1858, verbouwd in 1864, huidige vorm van 1901. Omgevend parkgebied met voormalige hoevegebouwen en hovenierswoning.

Baron Tibbautstraat 2 (Berlare)
Het Groot Huys is een voorbeeld van een minstens tot de 17de eeuw opklimmende afspanningssite, die in de loop van de 18de eeuw evolueerde tot een landhuis met aanzien als eigendom van een adellijke familie. Gedurende de 19de eeuw werd het landhuis verbouwd en uitgebreid tot een U-vormige residentie in empire- en neoclassicistische stijl met een rijkelijk interieur en bijhorend koetshuis. Tot het domein behoort een park in landschappelijke stijl, aangelegd rond 1866 en voorzien van een tuinpaviljoen uit dezelfde bouwperiode.

Blauwhofdreef 4 (Berlare)
Voormalige buitenplaats, teruggaand op een omgrachte hoeve. Geïsoleerde site met walgrachten. Het huidige nog deels omgracht kasteeltje bezit het voorkomen van een herenhuis bestaande uit een hoog opgaand middendeel geflankeerd door in de 20ste eeuw gewijzigde lagere zijvleugels. Centraal huis van vier traveeën breed met verhoogde begane grond en bovenverdieping onder pannen zadeldak, wellicht een laat-18de-eeuws volume. Achterin gelegen vrijstaande bakoven met koe- en varkensstal.

Dorp 1 (Berlare)
Kasteel centraal gelegen in de dorpskern, met kasteelpark in landschapsstijl met dreven, bos, moestuin en vijverpartijen met ijzeren brug. Kasteel in 1722 heropgebouwd, waarschijnlijk op het puin of de resten van het voorgaande kasteel. De twee parallelle dienstgebouwen aan het voorplein van het kasteel kwamen gezien hun rococostijl waarschijnlijk pas in het midden of derde kwart van de 18de eeuw tot stand. De noordelijke dienstvleugel met de koetsierswoning, paardenstal en hovenierswoning, de zuidelijke vleugel met een werkplaats, het wagenhuis, de woning van de paardenknecht en een paardenstal met zadelkamer.

Leopolddreef 47-51 (Berlare)
Merkwaardig opgevat kasteel in eclectische stijl daterend van 1882 en in 1886 wat vergroot. Het voorste deel aan de oostzijde op quasi vierkante plattegrond vormt een hoge dominante constructie van drie traveeën en twee bouwlagen onder kunstleien bedaking samengesteld uit zadeldaken en een half schilddak. Daarachter sluit een lange lagere haakse vleugel aan van twee bouwlagen en zeven traveeën onder een doorlopend zadeldak.

Moleneindestraat 27-31 (Berlare)
Het kasteel van Uitbergen is een voorbeeld van een minstens tot de 16de eeuw opklimmende omwalde hoeve, die in de loop van de 18de eeuw evolueerde naar een zelfbedruipende omwalde buitenplaats met aangelegd park als eigendom van adellijke families. De verdere evolutie gedurende de 19de eeuw toont een verschuiving van functie als zomerresidentie naar een kasteel met permanente bewoning. Deze evolutie ging steeds gepaard met verbouwingen en uitbreidingen aan het domein, waardoor de buitenplaats onder de families de Kerchove d’Ousselghem, van den Steen de Jehay en Visart de Bocarmé evolueerde tot een kasteel met neoclassicitisch voorkomen volgens het "entre cour et jardin"-principe, met zeer waardevolle landschappelijke parkaanleg en bijkomende aanhorigheden zoals de conciërge- en hovenierswoning.