Eugène Leopold Gife (1819-1890) realiseerde een erg uitgebreid oeuvre als provinciaal architect van Antwerpen. Hij was gehuwd met Henrica Nuyens, met wie hij een zoon had die ook architect werd, namelijk Louis Gife (1854-1929).

Eugène Gife studeerde architectuur aan de academie van Antwerpen en was tegelijk stagiair bij F. Berckmans die sinds 1834 werkte als provinciaal architect. Na zijn opleiding ging ook Gife in dienst bij het provinciebestuur als conducteur. Vanaf 1849 was Gife provinciaal architect in het arrondissement Turnhout. Na het overlijden van Berckmans in 1854 bekleedde Gife deze functie voor het arrondissement Antwerpen en dit tot in 1881.

Als provinciaal architect ontwierp Gife een indrukwekkend aantal gebouwen in een evident stilistisch gamma: pastorieën en scholen in een meestal neoclassicistische stijl, gemeentehuizen in een neo-Vlaamse renaissance, neoclassicistische of neogotische stijl en kerken overwegend in een neogotische stijl.

Zijn eerste gemeentehuisontwerpen laten zich typologisch vergelijken met de realisaties die zijn leermeester en voorganger Berckmans had ontworpen, qua grondplan en opstand, met een hoge sokkel waarboven een perfect symmetrische gevelopbouw oprijst, doch stilistisch waren ze minder verfijnd. Het betreft onder meer het neoclassicistische gemeentehuisje in Kalmthout (1863), dat door de toevoeging van een fronton en heraldische leeuwen op het bordes toch een statig uitzicht kreeg, en het nog kleinere gebouw voor Pulderbos (Zandhoven, 1867). Eerder had hij een neomiddeleeuwse vormentaal toegepast in Kontich en Brecht, twee gebouwen die zich presenteren als een grotere variant van dit type. Het gebouw van Brecht (1860), met een duidelijk neogotische vormgeving, bevatte naast de gemeentelijke diensten, tevens een vredegerecht en een botermarkt op de benedenverdieping. Zoals algemeen merkbaar bij de provinciale bouwmeesters nam vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw de bouw van nieuwe, typologisch duidelijk te onderscheiden gemeentehuizen toe. Tegelijkertijd werd, veelal met instemming van de gemeentebesturen, de klassieke vormentaal ingeruild voor een neogotische, neorenaissance of neotraditionele vormgeving als symbolische verwijzing naar de bloeiperiode van de burgerlijke samenleving in onze streken in de late middeleeuwen en de renaissance. Het neorenaissance gemeentehuis (nu districtshuis) van Wilrijk (1870-72/1873) heeft een uitgesproken stedelijke en monumentale allure. Voor de meeste van zijn gemeentehuizen in de regio rond Antwerpen maakt Gife veelvuldig gebruik van de neogotiek, zoals het verdwenen polderdorp Oorderen (1878) of Deurne (1878-1880). In Deurne werd het gemeentehuis, zoals in ’s Gravenwezel (1877) gecombineerd met een school. Ook de perfect symmetrische gevelopbouw is een kenmerk dat frequent voorkomt in Gifes gemeentehuisontwerpen.

Provinciaal architect Antwerpen.

Gehuwd met Henrica Nuyens, met wie hij een zoon had die ook architect werd, namelijk Louis Gife (1854-1929).