Het gedeelte van de Provinciestraat tussen de Plantin en Moretuslei en de Oostenstraat loopt aan de noordelijke rand van de wijk Zurenborg. De bebouwing in dit gedeelte van de straat bestaat uit begin-20Ste-eeuwse burgerhuizen, winkels en meergezinswoningen, waarvan de meeste niet meer in oorspronkelijke toestand zijn bewaard.

Veel gevels uit die periode kregen een eigentijdse, in natuursteen of geglazuurde baksteen uitgevoerde gevel, waarin de invloed van de art nouveau in mindere of meerdere mate was af te lezen. Architecten Jacques De Weerdt en Gustave Fierens realiseerden verschillende ontwerpen. Nummer 260 bijvoorbeeld, een burgerhuis met winkel, werd in 1914 getekend door Jacques De Weerdt voor Ad. Korpes, die op de Loosplaats 4 woonde. De eclectische woning verwijst met haar decoratie naar de beaux-artsstijl en valt op door de overkragende bovengevel.

Af en toe werd begin 20ste eeuw toch nog gekozen voor een neoclassicistische lijstgevel, opgebouwd en afgewerkt volgens de standaarden die de 19de-eeuwse wijken van Antwerpen zo typeren. Nummer 240 is daar een voorbeeld van, gebouwd rond 1912 voor de kinderen Mansart uit Brasschaat. De woning op 244 is een hoge neoclassicistische meergezinswoning met natuurstenen gevel, gekenmerkt door de kolossale driezijdige erker, oorspronkelijk bekroond met balkon. Ze werd in 1912 ontworpen door J. Sel in opdracht van Buisseret en Verhoeven. Nummers 297-299 ten slotte, zijn twee vrij goed bewaarde neoclassicistische burgerhuizen gebouwd kort voor de Eerste Wereldoorlog, waarvan we de bouwdossiers niet terugvonden.

Stadsarchief Antwerpen, Bouwdossiers, 1912 # 854 (240), 1912 # 1832 (244), 1914 # 5584 (260).

Tussen Carnot- en Mercatorstraat, geopend in 1845 als provinciale weg (zie benaming) tussen Berchem (Mechelse Steenweg) en Borgerhout (Ommeganckstraat); in 1863 verlengd met noordelijk deel tussen Ommeganck- en Carnotstraat.

In 1874 huidige straat zogenaamde Provinciestraat-Noord, in tegenstelling tot Provinciestraat-Zuid, de huidige Lamorinièrestraat. Lange, kronkelende straat waarvan de oudste bebouwing opklimt tot het derde kwart van de 19de eeuw, zie vele bouwaanvragen en kadasterplan van A. Scheepers (1886).

Thans heterogene bebouwing met woon- en winkelhuizen uit de 19de eeuw (tweede helft) en de 20ste eeuw. Geheel van typische neoclassicistische bepleisterde en beschilderde lijstgevels met markante balkons en neo-Lodewijk XVI-decor, art-nouveau-geïnspireerde kleurige baksteengevels uit het eerste kwart van de 20ste eeuw, enkele neotraditionele panden en banale bakstenen of gecementeerde lijstgevels uit de 20ste eeuw. Aan de westzijde neogotische Sint-Dominicuskerk.