16922 resultaten
ID: 78 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
Een Heilig Hartbeeld bestaat uit een staande Christusfiguur, ten voeten uit, in een lang gewaad. Op zijn borst is in reliëf een vlammend hart aangebracht. De handen zijn zegenend opgeheven of wijzen naar het hart.
ID: 79 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
Welkomstbomen zijn bomen (meestal linden) veelal aangeplant bij de inkom van het erf, waarvan het gebruik zijn oorsprong vindt in een oud Germaans volksgeloof.
ID: 80 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
Met een vicus wordt een nederzetting bedoeld met centrumfuncties voor de omgeving op religieus, economisch en/of administratief vlak. Kenmerkend voor een agglomeratie met een centrale organisatie is de aanwezigheid van publieke bouwwerken.
ID: 83 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
Een vakwerkhoeve is een hoeve opgebouwd uit een houten skelet waarvan de wandvlakken zijn opgevuld met vlechtwerk en overdekt met leem. De benaming ‘vakwerk’ is dan ook afkomstig van de zichtbare vakken die gevormd worden door het houten skelet.
ID: 121 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
De sociale woningbouw vindt in België, net zoals in vele andere landen, zijn oorsprong in de erbarmelijke woonomstandigheden tijdens de 19de eeuw maar pas in 1919 werd een Nationale Maatschappij voor Goedkope Woningen en Woonvertrekken opgericht. Deze maatschappij ondersteunde honderden lokale bouwmaatschappijen die hun grootste bloei kenden na de Tweede Wereldoorlog, mede dankzij de Wet De Taeye (1948), de Wet Brunfaut (1949) en de Wet op de Krotopruiming (1953).
ID: 122 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
In 1946 lanceerde de communistische minister van Wederopbouw Jean Terfve een nationaal programma van woningen voor oorlogsslachtoffers in zwaar getroffen gebieden: de Nationale Werven. Het gaat vooral om kleine, traditionele wijken van grondgebonden woningen, zonder gemeenschappelijke voorzieningen.
ID: 124 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
De tuinwijken bouwen vormelijk voort op het vernieuwend concept van de Engelse tuinsteden, zoals uitgewerkt door Raymond Unwin en Richard Barry Parker in Engeland rond 1900. Deze ontwerpprincipes werden in Vlaanderen vooral toegepast tussen 1920 en 1925, bij de wederopbouw en de aanleg van de eerste sociale woonwijken. Het zijn veelal vrij kleine wijken die dienen als woonuitbreiding van bestaande gemeentes.
ID: 125 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
De sociale woningbouw vindt in België, net zoals in vele andere landen, zijn oorsprong in de erbarmelijke woonomstandigheden tijdens de 19de eeuw. De eerste initiatieven om de ongezonde huisvesting van de arbeiders tegen te gaan, gingen uit van verlichte industriëlen. Deze vroege initiatieven waren niet noodzakelijk ingegeven vanuit altruïsme, maar eerder vanuit de vrees voor epidemieën en sociale onrust, en vanuit de mogelijkheid die dergelijke huisvesting bood om de arbeiders te binden aan de werkgever. Pas vanaf eind 19de eeuw lieten weldadigheidsbureaus en stads- en gemeentebesturen zich in toenemende mate in met de arbeiders- en bejaardenhuisvesting.
ID: 126 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
In de jaren twintig deed het fenomeen van het stedelijke appartementsgebouw (woonblokken) zijn intrede in de sociale woningbouw van Antwerpen en Gent. Hoewel dit type woning ontstond vanuit een economische noodzaak (dure bouwgronden en lage huurprijzen) trachtten de ontwerpers in hun gevelarchitectuur aansluiting te zoeken bij de meer burgerlijke appartementsgebouwen. Heel wat van deze appartementsgebouwen zijn ingeplant rond gemeenschappelijke binnenkoeren (type “Weense hoven”).
ID: 127 | Inhoudelijk
Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen
Onder invloed van de economische crisis en de terugkeer naar een katholiek beleid plooit de sociale woningbouw vanaf midden jaren twintig terug op de bouw van dense wijken met bescheiden rijwoningen voor arbeiders, in plaats van tuinwijken.