Het geofysisch onderzoek geeft een duidelijk beeld van een klassieke historische inrichting voor een pandtuin in een klooster: een centrale waterpartij of perk, in combinatie met vier paden richting de hoeken, en paden die gelegen zijn tegen de pandgang. In dit geval gaat het om een centraal perk gezien er geen tekenen zijn van een waterpartij of fontein. Het geofysisch onderzoek toont bij de abdij van Park eveneens aan dat met dit type onderzoek aanwijzingen naar de inrichting van vroeger kunnen worden achterhaald die met enkel een ingreep in de bodem niet noodzakelijk zichtbaar worden. In de pandtuin zijn er enkele sporen van voormalige tuinaanleg teruggevonden, maar deze zijn niet altijd makkelijk te interpreteren. Zo kwamen bij de proefsleuven de paden, vastgesteld in het geofysisch onderzoek, niet duidelijk naar voren.
Dit is mogelijk te verklaren door compactie van de bodem die niet waar te nemen is in de opgravingsvlakken maar wel bij de geofysische metingen. Er zijn immers geen verhardingen aangetroffen. Wel werden restanten van een centrale greppel opgevuld met leisteen en metaalpuin aangetroffen en restanten van aanplantingskuilen en mogelijk zelfs verhoogde langwerpige tuinbedden.
In de pandtuin lijkt min of meer dezelfde tuininrichting doorheen de laatste eeuwen behouden te zijn geweest met af en toe kleine veranderingen.

In de infirmerietuin werd een kasseipad aangetroffen tegen één van de deuren. Dit was ook nog te zien op een foto uit 1918, aangetroffen bij het archiefonderzoek. Verder kon worden vastgesteld dat het loopniveau vroeger maar enkele centimeters lager lag dan het huidige. Er werd hier wel een hoge graad van verstoring vastgesteld. 
De geregistreerde profielen wijzen op een doorheen de eeuwen sterk bewerkte bodem die mogelijk op een bepaald moment is afgegraven.

Er werd zoveel mogelijk van elke laag per vlak en werkput bulkstaal ingezameld. Er werd besloten om deze stalen niet verder te onderzoeken, gezien er geen duidelijke oude fase/gesloten context werd aangetroffen waaraan zaden en/of pollen gelinkt kunnen worden, en gezien de bewarings-omstandigheden voor zaden en/of pollen slecht waren (geen natte contexten). Dit zou dus geen volledig beeld opleveren van de site in een afgebakende periode.

Bijgevolg moet geconcludeerd worden dat de aangetroffen sporen en stalen niet van die aard zijn dat een reconstructie van de middeleeuwse tuin mogelijk is.