Het Peerdsbos werd voor de eerste keer vermeld in 1434 als deel van het veel grotere domein 'Bremdonk' dat sinds 1280 in het bezit was van het Sint-Elisabethgasthuis te Antwerpen. De structuur van het Peerdsbos is stabiel gebleven sinds het begin van de 20ste eeuw en het gedeelte ten westen van de Laarse Beek is landschappelijk nog goed vergelijkbaar met de situatie in de tweede helft van de 18de eeuw (zie de kabinetskaart van de Ferraris, 1770-1778). In het Peerdsbos, alsook in de omgeving die in de ankerplaats is opgenomen, komt heel wat bouwkundig erfgoed voor. De Parochiekerk van Sint Antonius gaat in oorsprong terug tot een kapel, toegewijd aan Sint Antonius in de tweede helft van de 15de eeuw. Het huidige kerkgebouw gaat terug tot de 18de en 19de eeuw. De aangrenzende voormalige dekenij klimt op tot het begin van de 19de eeuw. De Helhoeve, al vermeld in 1602, vormt de kern van het Kasteel van Brasschaat. Het eigenlijke kasteel naar Frans voorbeeld, alsook de bijhorende parkaanleg, kwam er in 1872. De in de nabijheid van het kasteel gelegen Hemelhoeve vertoont een neoclassicistische inslag en werd opgetrokken in 1926.

Het Peerdsbos betreft een complex van structuurrijke bossen, met geleidelijke overgangen naar meer beekbegeleidende bostypen. Dit laatste dankzij de aanwezigheid van de Laarse Beek die zorgt voor een verrijking van het bosecosysteem. Het bomenbestand van het bos, alsook van de talrijke dreven, vertegenwoordigt een dendrologische waarde. Naast de floristische waarde, herbergt dit uitgebreide boscomplex ook een faunistische waarde. Vooral vogels, maar ook zoogdieren en amfibieën vinden een geschikt habitat in dit landschap.

De visuele aantrekkelijkheid van het Peerdsbos wordt in de eerste plaats bepaald door de aanwezigheid van verschillende imposante dreven die, de in leeftijd en daardoor ook in structuur, sterk variërende boscomplexen van elkaar scheiden. De aanwezigheid van verschillende historische gebouwen, met het Kasteel van Brasschaat als uitschieter, draagt eveneens bij tot de esthetische waarde van deze ankerplaats.

Grenzend aan het centrum van Brasschaat, vormt het Peerdsbos samen met het Park van Brasschaat een 'groene long' tussen de bewoningskern en de autosnelweg E19. Vooral het dichte drevenpatroon is dominerend binnen de ruimtelijke structuur van de ankerplaats.