in casu architectuurhistorische waarde: de in 1893-1898 gebouwde watertoren vormt een belangrijke getuigenis van de vroege watervoorzieningsgeschiedenis van het kustgebied en meer bepaald van Blankenberge.
Als zijnde een watertoren waarvan de basis opgetrokken is in een erg verzorgde neorenaissancistische stijl cf. onder meer het siermetselwerk en de uitgewerkte arduinen portaalomlijsting.

Als zijnde een watertoren gebouwd in 1893-1898 die een vroeg voorbeeld vormt van het type D, (watertorens voorzien van een zogenaamde Intzekuip boven een cilindrische of licht kegelvormige' sokkel').
Als zijnde een watertoren die een essentieel onderdeel vormt van een integraal watervoorzieningssysteem dat in de jaren 1890 in het kader van het opkomende kusttoerisme te Blankenberge, werd aangelegd.
Specifiek aan deze watertoren zijn het materiaalgebruik met opvallende decoratieve arduinen elementen in neorenaissancestijl en de betonnen Intzekuip van 1947, deze laatste tevens als materiële getuige van de technologische evolutie ter zake alsook van het verder evoluerend kusttoerisme en de hieraan gekoppelde noodzaak aan uitgebreide infrastructuren.
Als zijnde een watertoren met bewaard interieur: vloer bestaande uit klinkers op kant geplaatst volgens een opvallend patroon, bewaarde geklonken wenteltrap en verticale aan- en afvoerbuizen.

De watertoren vormt een beeldbepalend herkenningspunt in het westelijke gedeelte van Blankenberge en vormt als het ware de tegenpool van de vuurtoren.