Hoeve met losstaande bestanddelen, in kern uit 18de eeuw. Op de de Ferrariskaart (1771 -1777) bestaande uit twee evenwijdige componenten en in de Atlas van de Buurtwegen (1845) met twee dienstgebouwtjes, waaronder het bakhuis, uitgebreid. Het geheel, in 1845 toebehorend aan landbouwer Gérard Sannen, met uitzondering van de schuur die toen eigendom was van Pierre Jean Goris uit Peer, is tot op vandaag als boerderij in gebruik. Op Pinkstermaandag 1890 begon in deze hoeve de werking van de Belgische Boerenbond in Limburg, getuige de in 1924 ingemetselde gevelsteen in de rechterzijpuntgevel.

in casu architectuurhistorische waarde: Langgestrekte hoeve onder pannen, ten westen afgewolfd dak, voorzien van veldkeien aan de erfzijde, met grotendeels bewaard houtwerk en in de achtergevel één enkele stijl vermoedelijk verwijzend naar het oorspronkelijke vakwerk. Blijkens een gevelsteen in de voorgevel van het woonhuis werd de hoeve in 1883 door Arnold Schrijvers verbouwd, hetgeen waarschijnlijk duidt op de toenmalige verstening en versmalling van het linkerdeel van de hoeve. De oorspronkelijke ordonnantie is bewaard gebleven. Enkel de voormalige koeienstal is heden tevens als woonst in gebruik. Het interieur wordt gekenmerkt door een heden zeldzaam geworden driebeukige indeling. Aan straatzijde bevindt zich een opmerkelijke zogenaamde biehalle, waar de bijenkorven werden opgesteld.