Wederopbouwhoeve in regionalistische baksteenarchitectuur uit de jaren 1920, gelegen naast de Wambeek en aan een haakse bocht van de Wambekestraat. De hoevegebouwen worden gekenmerkt door decoratief baksteenmetselwerk. Aan de oostzijde van het erf staat een monumentaal wagenhuis.

Historiek

De hoeve is al weergegeven op de Ferrariskaart (1771-1778). Hierop zijn drie gebouwen afgebeeld in een rechthoekige opstelling met open zijde aan de zuidzijde (straatzijde). Op de Atlas der Buurtwegen (1841) is de site aangeduid als de hoeve ‘Lesterme’ en zijn vier gebouwen weergegeven. Na de verwoesting van de hoeve tijdens de Eerste Wereldoorlog werd in de jaren 1920, wellicht in de eerste helft van het decennium, een nieuwe hoeve gebouwd voor eigenaar L.H. Kint-Demyttenaere. De hoeve werd ingeplant ten zuiden van de vooroorlogse hoeve. De kadastrale intekening van de wederopbouwhoeve gebeurde in 1929.

Beschrijving

Rond een vierkant erf staan vier bakstenen gebouwen opgesteld: het woonhuis aan de westzijde (straatzijde), de schuur aan de noordzijde, het wagenhuis aan de oostzijde en de L-vormige stalvleugel in het zuidwesten. De hoevegebouwen worden gekenmerkt door regionalistische architectuurvormen, zoals dakkapellen, decoratief baksteenmetselwerk, dakranden op modillons en, in de zijgevels van het woonhuis en de stalvleugel, aandaken op overkragende schouderstukken.

Het woonhuis bevat naar traditioneel gebruik een kelder en een opkamer, hier in het noordelijke deel. De voorgevel wordt gemarkeerd door de brede puntgevel met vlechtingen van de centrale dakkapel. De langsgevels zijn versierd met een baksteenfries van twee overkragende baksteenlagen met daarboven afwisselend drie liggende en drie staande baksteenstrekken. Bakstenen in hanenkam vormen de overspanning van de venster- en deuropeningen van het woonhuis. Op het zadeldak (platte pannen) van het woonhuis prijkt een houten dakruiter. De trekankers in de zijgevels wijzen op een dakkap met gordingen. De sluitstenen in imitatiesteen van de doorbrekingen in de voorgevel zijn wellicht niet oorspronkelijk. In de verbouwde achtergevel van het woonhuis zijn de venster- en deuropeningen aangepast.

Het monumentale silhouet van het grote wagenhuis wordt bepaald door het hoge schilddak (platte pannen). De erfgevel bevat twee brede poorten, gescheiden door een baksteenpijler en overspannen door metalen draagbalken en rollagen. De zijgevels worden op de hoeken door steunberen geschoord. De stalvleugel heeft door de aanleg in L-vorm, de dakkapel aan de erfzijde en de sterk overkragende schouderstukken een pittoresk uiterlijk. De schuur is een lang volume onder zadeldak (platte pannen) met een centrale doorrit. De poorten zijn verbouwd en de verluchtingsspleten gedicht. Tussen de twee poorten aan de erfzijde bevindt zich de gedichte opening van een hondenhok.

De poel ten noorden van de hoeve is een overblijfsel van de vooroorlogse hoeve en is reeds weergegeven op de Atlas der Buurtwegen (1841).

• Kadasterarchief West-Vlaanderen, Mutatieschetsen en bijhorende mutatiestaten Heuvelland, 1ste afdeling (Wijtschate), 1929/130.