Burgerhuis in neoclassicistische stijl gebouwd in opdracht van Frans Vinoelst, naar een ontwerp door de architect Sébastien Van Besten uit 1875. Tot het bouwproject behoorde ook het meer bescheiden burgerhuis op het rechts aanpalende perceel Provinciestraat 151, dat ingrijpend is verbouwd.

De bouwheer valt mogelijk te identificeren van de scheepsbouwer Frans Vinoelst (Antwerpen, 1817-Antwerpen, 1882), echtgenoot van Anna Cornelia Van Thillo. Van Besten voerde nog twee andere bouwprojecten uit voor de familie Vinoelst, een burgerhuis aan het Sint-Jansplein in 1877, en drie burgerhuizen in de Huybrechtsstraat in 1878. Zij behoren tot de vroegst gekende realisaties van de architect, van wie in Antwerpen talrijke nieuwbouwprojecten zijn teruggevonden daterend uit midden jaren 1870 tot 1899. Het betreft zonder uitzondering neoclassicistische rijwoningen van een conventioneel type.

Met een gevelbreedte van drie traveeën omvat de voorname rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de straat). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met enkelhuisopstand en schijnvoegen op de begane grond rust op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door waterlijsten en cordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op het poortrisaliet in de rechter travee. Dit laatste wordt gemarkeerd door de rondboogpoort met ingediepte pilasters, een voluutsleutel en eikenloof in de zwikken, waarboven een balkon met voluutconsoles en een gietijzeren borstwering. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters in geriemde omlijstingen, op de bovenverdiepingen met oren. Het balkonvenster onderscheidt zich door sluitsteen met palmet en een entablement tussen stafwerk. Gietijzeren borstweringen en parapetten verrijken achtereenvolgens de overige bovenvensters. Een klassiek hoofdgestel vormt de gevelbeëindiging, samengesteld uit een architraaf, een fries met casementen en een gekorniste houten kroonlijst op klossen, tandlijst en uitgelengde voluutconsoles. Het houten vensterschrijnwerk is bewaard, evenals de radiale ijzeren tracering van de poortwaaier, de smeedijzeren keldertralies en de gietijzeren voetschraper. Van de poort zijn de rechtstanden tot op imposthoogte verbreed en is het schrijnwerk vernieuwd.