Oude inplanting, reeds vermeld in 1585. Vormde tot 1857 één geheel met nummer 22. Op de Ferrariskaart (1771-77) voorgesteld als een ruim, U-vormig complex, in de eerste helft van de 19de eeuw echter reeds volledig verbouwd en verdeeld, zie Atlas van de Buurtwegen (1843).

Het oudste gedeelte is het woonhuis, achteraan het erf, waarvan de benedenverdieping waarschijnlijk dateert uit eind 18de tot begin 19de eeuw. Dubbelhuis van drie traveeën en thans twee en een halve bouwlaag onder zadeldak. Rechthoekige vensters in een vlakke, kalkstenen omlijsting, voorheen beluikt; smalle zoldervensters. Rechthoekige deur in een kalkstenen omlijsting op neuten; kalkstenen tussendorpel. Een duidelijke bouwnaad en een brandgevel scheidt dit gedeelte van het aansluitende schuurgedeelte, mogelijk eveneens uit de eerste helft van de 19de eeuw; rondboogpoort met hardstenen sluit- en aanzetstenen (tweede helft van de 19de eeuw).

De voormalige pachterswoning ten zuiden van het erf, aan de straatzijde, heeft eveneens een oude kern uit de eerste helft van de 19de eeuw, behouden in de rechthoekige deur in vlakke, kalkstenen omlijsting; het gebouw werd sterk aangepast.

Stal met wagenhuis ten westen, uit de tweede helft van de 19de eeuw. Bakstenen gebouw, voorzien van rondboogvensters en -deuren in een geprofileerde, bakstenen omlijsting; de korfboogvormige poort in de middentravee werd gedicht.