Iets achterin gelegen gesloten hoeve, volgens gevelsteentjes van 1841, palend aan de Groenstraat. Op de mutatieschetsen van het kadaster wordt pas in 1849 een hoeve met losstaande bestanddelen ingetekend en geregistreerd als "reconstruction"; dit complex werd circa 1865 uitgebreid en verbouwd tot een gesloten hoeve; tijdens deze bouwcampagne werden de huidige schuur, zie jaartal 1865, en het poortgebouw gerealiseerd, evenals het wagenhuis, de zuidoostelijk gelegen stallen en de zuidwestelijke vleugel met bakhuis. Deze werken werden kadastraal geregistreerd in 1869. De stallen zijn volgens de huidige eigenaar echter afgebrand en herbouwd in 1924. De benaming Sobroek zou afgeleid zijn van de samenstelling sol-broek, als verwijzing naar de plaatselijk vochtige ondergrond en de aanwezigheid van moerassen.

Het complex is gelegen beneden het straatniveau en toegankelijk via een gekasseide oprit met aflijnende populierenrij. Centraal ligt een ruime, gekasseide binnenplaats met de woning ten noordwesten, aansluitend de poort en de haakse schuur van 1865 ten noorden met in het verlengde het wagenhuis; de in 1924 herbouwde stallen nemen de zuidoostelijke zijde in en de vleugel met onder meer het "ovenkot" en een doorgang naar de ommuurde, voormalige moestuin, beslaat de zuidwestzijde. Verankerde bakstenen gebouwen onder zadeldaken met gevarieerde bekledingen.

Woning van acht traveeën en anderhalve bouwlaag, volgens de bewoner verhoogd na een brand; lijstgevel geopend door beluikte, rechthoekige benedenvensters met dorpels van blauwe hardsteen; blinde bovenvensters met beschilderde dorpels, afgewisseld met getraliede luiken. Rechthoekige deur in vlakke omlijsting van blauwe hardsteen. Verspreide, gegraveerde gevelsteentjes van kalkhoudende zandsteen met onder meer de initialen PHMH links van de deur en JH rechts ervan en het jaartal 1841. De initialen verwijzen mogelijk naar de toenmalige eigenaars Petrus Huygh, Max Huygh en Joanna-Josijne Huijgh(?). H. Peeters spreekt in deze context van door ons niet teruggevonden initialen J.H.J.N. als verwijzing naar de bouwers Jan Huwaert (° 1851)-Van Nechel. Uiterst links bovenaan rondbogige gevelkapel met beeldje van de Zwarte Madonna van Halle. Meer gesloten erfgevel; enkele beluikte rechthoekige vensters met hardstenen dorpels en bewaard schrijnwerk; lage rechthoekige deur in vlakke, hardstenen omlijsting. Opkamers in de zuidelijke hoek. Aansluitend poortgebouw met rechthoekige doorgang onder houten latei.

Tweebeukige langsschuur van drie traveeën met het voor de regio karakteristieke uitzicht uit de tweede helft van de negentiende eeuw: een functioneel bakstenen gebouw, oorspronkelijk onder pannen zadeldak met in de noordwestelijke puntgevel een eenvoudige rechthoekige poort onder houten latei en blind rondboogveld en in de top het bouwjaar 1865, aangebracht door middel van baksteen in reliëf. In het laatste kwart van de twintigste eeuw werd de schuur echter verlaagd en voorzien van een nieuw dak van kunstleien en golfplaten; het bouwjaar bleef slechts fragmentarisch bewaard. De overige bedrijfsgebouwen werden vooral wat betreft de muuropeningen gedeeltelijk aangepast en/of herbouwd.