Hoofdzakelijk gotisch gebouw, bestaande uit een stevige westtoren, een drievoudige beuk van drie traveeën onder één bedaking en een driezijdig koor geflankeerd door sacristieën.
Drie verdiepingen hoge gotische toren van ijzerzandsteen uit de 14de eeuw met axiaal portaal (westvenster uit de 19de eeuw); benedenverdieping overkluisd met kruisribgewelven met bakstenen gewelfvlakken en gehistoriseerde kraagstenen; westdoksaal uitziende op de beuk.
Schip van bak- en zandsteen uit de 16de eeuw (zie oostgevel) van de zijbeuken gescheiden door zandstenen zuilen op hoge sokkels, bekroond met zeer eenvoudige kapitelen; niet-oorspronkelijke overkluizing. Neogotische zijbeuken (1854-1858). Koor vermoedelijk uit de 15de eeuw, muren van ijzerzandsteen met speklagen van witte steen, verstevigd door kleine steunberen en verlicht door middel van vensters met geëvolueerde tracering. Noordkapel in de 18de eeuw vervangen door een sacristie.
Mobilair. Kruisbeeld (17de eeuw?) in de doopkapel; Louis XV-hoofdaltaar; gotische doopvont (15de of 16de eeuw); barokke grafzerk van P. Dassignies (+ 1664) en J. Hinckaert (+ 1651).
Het orgel in de parochiekerk Sint-Laurentius is in 1770 gebouwd door François Coppin uit Nijvel. Deze orgelbouwer plaatste verscheidene instrumenten in het Leuvense, waarvan alleen dit kleinere viervoetsinstrument min of meer volledig bewaard is gebleven. Het is representatief voor de Waals-Brabantse invoer in Vlaams-Brabant.
In 1782 voerde J. Colin een kleine herstelling uit aan het orgel, in 1942 werd het getransformeerd door V. Van de Loo uit Rotselaar en in 1956 door G. D’Hondt uit Herselt.
De windlade is nog origineel. In rood krijt is volgende inscriptie aangebracht: "Fait par François Coppin/ anno 1770". De 4’-kast is ook origineel maar werd in 1942 door V. Van de Loo ongeveer twee meter achteruit geplaatst.
FAUCONNIER A. & ROOSE P. 1977: Het historisch orgel in Vlaanderen: een inventaris van het orgelbezit per geografische eenheid, deel IIb, arrondissement Leuven, Brussel