Site met voormalig buitenverblijf en neerhof respectievelijk zogenaamd "Papen Hoerecot" en "Papenheester" toegankelijk via een lange onverharde oprit. Het domein is heden in twee delen opgesplitst. Achter het domein, aan de noordkant, loopt een oude kerkwegel die de Oostendse Steenweg verbindt met het dorpscentrum van Sint-Pieters. Voormalig buitengoed met neerhof naar verluidt "ten behoeve van paters of pastoors". De vroege geschiedenis van deze site is onduidelijk, de oudste vermelding, in de klapper van Sint-Pieters, dateert van 1656. Staat op de Poppkaart (1842). Het goed verandert regelmatig van eigenaar. Tijdens de twee wereldoorlogen heeft het zwaar te lijden onder de Duitse bezetting. In 1960 wordt het huis ingrijpend gerenoveerd. Het uitzicht van voor- en achtergevel met de oorspronkelijke, wellicht laatgotische traveenissen met spitsboogvorm, wordt door de bepleistering en plaatsing van nieuwe ramen ingrijpend gewijzigd. Een grote stalling (aangeduid op de Poppkaart) gelegen aan de zuidkant van het huis is in de jaren 1990 afgebroken. Het huis is toegankelijk via een ijzeren hek gevat tussen twee stenen pilaren. Monumentaal rechthoekig volume onder schilddak, bepleisterde en rozebeschilderde baksteenbouw met nog weinig authentieke elementen. Rond het huis ligt een park met twee vijvers en meerdere oude bomen. Het neerhof (nummer 124) zogenaamd "Papenheester" met losse bestanddelen ligt ten noorden van het huis en heeft een oprit geflankeerd door een oude knotwilgenrij. Bevat oude elementen onder meer een schuur met houten beplanking. De hoeve wordt eerstdaags afgebroken voor het bouwen van sociale woningen door de Brugse maatschappij voor huisvesting.