In binnenblok gelegen ommuurde begraafplaats uit de tweede helft van de 19de eeuw, ten noordwesten van de parochiekerk, bereikbaar via een betegeld pad langs de kerk dat aan de straat afgesloten is met een smeedijzeren hek. Rechthoekig terrein ten westen begrensd door de Loereveldstraat.

In 1864 werd besloten om een nieuwe kerk te bouwen en het bestaande omringende kerkhof te verplaatsen. Voor de aanleg van de nieuwe dodenakker kocht het gemeentebestuur van Overmere van olieslager Jan Baptist De Bruycker een stuk grond waar tot 1854 zijn stenen windmolen stond (confer kadasterarchief). Na de inwijding van het nieuwe kerkhof op 5 april 1864 werd niet meer begraven op het oude kerkhof. In de jaren 1930 werd de begraafplaats vergroot, op 23 augustus 1937 door monseigneur Coppieters plechtig ingewijd.

Begraafplaats, zoals hoger vermeld bereikbaar via een verhard pad met aan de ingang een dodenhuisje in wit geschilderd baksteenmetselwerk op een vierkant grondplan onder een tentdak met rode pannen. Smeedijzeren hekwerk aan de straat in 1892 geplaatst volgens een model van architect De Noyette (Ledeberg) en uitgevoerd door Ivo Bogaert, een smid uit Overmere. Met grint verhard terrein via centrale middengang opgedeeld in twee grote blokken met een twintigtal haaks geplaatste rijen. Bredere zijgang rechts uitgevend op een Calvarie in neogotische stijl. Oudste eind 19de- en begin 20ste-eeuwse graven van lokale prominenten zoals van de families Maertens-Vervier, Haentjens-Janssens, de Lausnay, Verschueren en De Bruycker - Oosterlinck met H. Hartbeeld situeren zich in blok G1, C en in de haakse middengang vlakbij de Calvarie. De zone aan de inkom (Blok H) is voorbehouden als rustplaats voor oorlogsveteranen van de Eerste en de Tweede Wereldoorlog.