Zogenaamd "Ratmolen", gelegen in een open landschap, beschermde omgeving, goed bewaarde middenslagmolen bij de Molenbeek met sluis en ijzeren scheprad. Van de technische uitrusting resteert nog de decagonale kuip (met één, door de muur tegen de beek, ontbrekende zijde) van hardsteen, waarop gietijzeren zuilen, welke de drie paar molenstenen op de verdieping schragen; de overbrenging geschiedde via metalen tandwielen met houten tanden; op de verdieping nog een wanmolen. Begin 20ste eeuw werd de drijfkracht verzwaard door middel van een circa 10 jaar geleden verdwenen dieselmotor: resten van de transmissieassen getuigen hiervan.

Ten westen, anderhalve verdieping hoog, vijf traveeën breed molenaarshuis onder zadeldak (nok loodrecht op de straat), van 1823 volgens de eigenaar. Witgeschilderde verankerde baksteenbouw op gepikte plint, oudere kern uit de 18de eeuw. Licht getoogde vensters, benedenvensters met lekdrempels en arduinen lateien. Korfboogdeurtje met zandstenen lijst met negblokken.

Rondom een smalle rechthoekige gekasseide binnenkoer zijn recente onbelangrijke aanhorigheden bijgebouwd.