Burgerhuis met hoeve en rest van voormalige olieslagerij, in de volksmond gekend als " 't Stampkot", ingeplant op straathoek met de Pieter Gorusstraat. Complex aanvankelijk met U-vormig grondplan, heden met L-vormige plattegrond geschikt rond een gekasseid binnenerf. Bouw van burgerhuis en oprichting van olieslagerij door de Pierre-Louis Burm in 1836 kadastraal genoteerd; bedrijfsgebouwen vergroot in 1855. Bijhorend voormalig pakhuis aan de overzijde van de straat, volgens het kadasterarchief van circa 1841 als opslagplaats gebruikt (zie Pieter Gorusstraat tussen nummers 34 en 36). Burgerhuis na 1921 omgevormd tot kunstenaarsatelier van kunstschilder Pieter Gorus die in het aanpalende burgerhuis nummer 44 woonde. Na overlijden van kunstenaar in 1941 complex herbestemd als hoeve, heden enkel woonhuis.
Ruim burgerhuis van vier traveeën en twee bouwlagen onder een pannen zadeldak; aflijnende houten kroonlijst op modillons. Huidig vooraanzicht gewijzigd door verwijdering van de oorspronkelijke gevelafwerking en verandering van de voordeur in het midden van de 20ste eeuw. Oorspronkelijke ordonnantie en beluikte rechthoekige vensters met hardstenen lateien wel behouden. Verankerde erfgevel nog voorzien van oorspronkelijke beraping, achterdeur en grijs geschilderde vlak omlijste rechthoekige vensters met behouden houtwerk. Twee blinde vensters in de zijtravee, ter hoogte van de trap en de vroegere opkamer. Beraapte linker zijpuntgevel met getralied opkamervenstertje en keukentoegang.
Interieur
Oorspronkelijke binnenindeling nog aanwezig: centrale gang met salons aan weerszijde en kwartslagtrap ter hoogte van de opkamer. 19de-eeuwse aankleding in neoclassicistische stijl (schouwmantels, stucdecoratie van schouwboezems en plafonds, marmeren tegelvloer en houtwerk) evenals voormalige 20ste-eeuwse toonzaal van Pieter Gorus bewaard. Functieverdeling na 1941 enigszins gewijzigd. Linker salon aan de straatkant heringericht als keuken en voorzien van wandschildering van "de dijk" gesigneerd "Mil Vermeir". Rechter salon aan de erfzijde omgevormd tot slaapkamer. De bakstenen bedrijfsgebouwen die de straathoek markeren, zijn samengesteld uit vier afzonderlijke volumes van één en twee bouwlagen onder overstekende pannen zadeldaken. Schrijnwerk aan de straatzijde is groen geschilderd, aan de erfzijde groen en wit gestreept. Voormalige olieslagerij met schietankers, afgeschuinde hoektravee en droogruimte is tegen de woning aangebouwd. Gebouw dateert in kern van circa 1836 en werd in de tweede helft van de 20ste eeuw verbouwd tot stallen en schuur.
COLMAN, K., e.a., Zele-Dijk, vroeger en nu, 1. Heem- en Oudheidkundige Kring Zele, Jaarboek 14, 1983, p. 84, 94.
COLMAN, K., e.a., Zele-Dijk, vroeger en nu, 2. Heem- en Oudheidkundige Kring Zele, Jaarboek 15, 1984, p. 55-59.
DE VUYST M., Zele uit het verleden, Zele, 1986, p. 34-35.
Bron: BOGAERT C., DUCHÊNE H., LANCLUS K. & VERBEECK M. 2006: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie Oost-Vlaanderen, Gemeenten: Berlare, Buggenhout, Lebbeke, Waasmunster, Hamme en Zele, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 20n, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Verbeeck, Mieke; Duchêne, Helena Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Aanvullende informatie
De bedrijfsgebouwen (hoeve en rest olieslagerij) op de hoek werden gesloopt en vervangen door nieuwbouw, het woonhuis werd verbouwd: de linkse zijgevel werd bepleisterd, voorgevel en interieur (muurschilderingen) werden gerenoveerd.
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Burgerhuis van voormalige hoeve en olieslagerij [online], https://id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/84164 (geraadpleegd op ).