Inventaris

Einde Were 2 (Gent)
De Sint-Martinusparochie is bekend als één der oudste parochies van Gent, gesticht in de 10de eeuw. De vroegste elementen in de huidige kerk dateren slechts uit het laatste kwart van de 12de eeuw. Belangrijke verbouwingswerken in de eerste helft van de 16e eeuw. Na grote vernieling door de beeldenstormers in 1577-78, geleidelijke wederopbouw in de loop van de 17de eeuw. Grondige restauraties in 1903-1907 onder leiding van architect Modeste De Noyette. De huidige plattegrond vertoont een hallenkerk met drie gelijke beuken van vijf traveeën, een kruisingstoren en niet-uitspringende transepten.

Graslei 10 (Gent)
Spijker, opklimmend tot het vierde kwart van de 12de eeuw, tot 1734 opslagplaats voor het graan dat langs de Leiehaven vervoerd werd. Na een brand in 1896, gerestaureerd in 1903 naar ontwerp van architect August Van Assche. Licht voorover buigende gevel van zeven traveeën en drie bouwlagen met zadeldak, met een brede verankerde trapgevel van zes traveeën en toegevoegde travee afgedekt met twee kantelen, volledig opgetrokken uit Doornikse kalksteen. Achtergevel met een verankerde trapgevel van Doornikse kalksteen.

Hoogpoort 17 (Gent)
Achter de bepleisterde 18de-eeuwse gevel van het huis De Oude Sterre, gaat een middeleeuws steen schuil. De trapgevel ervan bleef in de achtergevel bewaard, evenals de kelder en muurfragmenten in Doornikse steen.

Korenlei 24-26, Sint-Michielsplein 21 (Gent)
Oorspronkelijk romaans steen van circa 1200 opgetrokken uit Doornikse steen, waarvan enkel de onderbouw en de in 1909 herbouwde zijgevels verwijzen naar een vroegere vorm. Volgens archiefstukken werd in 1662 op de behouden romaanse onderbouw een traditionele bak- en zandstenen trapgevel opgericht, in de loop van de 19de eeuw verbouwd, maar in 1909 hersteld in 17de-eeuwse toestand met volledig vernieuwde topgevel en gebruik van nieuwe materialen; de romaanse gevels werden tegen de zijgevels heropgebouwd.

Korenmarkt 7-8 (Gent)
Uitzonderlijk goed bewaard meerlagig middeleeuws pand opgetrokken uit Doornikse kalksteen met een constructiemethode en vormentaal eigen aan de 12de-13de eeuw waarvan het Steen tot in de nok bewaard bleef.

Nederpolder 4 (Gent)
Het pand vertoont momenteel de uiterlijke kenmerken van een neogotisch dubbelhuis met schilddak maar gaat terug op een 13de-eeuws steen waarvan de gewelfde kelder met zuilen bewaard bleef. De achtergevel bleef eveneens bewaard. De huidige straatgevel is een reconstructie uit 1882 naar de toestand van het pand voor de grote verbouwing van 1560. Aansluitend bij het pand ligt een deel van de oude omwalling van de eerste portus van Gent, daterend uit het vierde kwart van de 10de eeuw.

Pluimstraat, Prinsenhof, Prinsenhofplein, Rabotstraat, Sanderswal, Simon de Mirabellostraat, Zilverhof (Gent)
De site van het Prinsenhof in Gent, geboorteplaats van Keizer Karel, is één van de weinige bewaarde hertogelijke paleizen in Vlaanderen.

Sint-Baafsplein 1A (Gent)
Sint-Baafskathedraal, waarvan de oudste vermelding opklimt tot 942. De bouwgeschiedenis van dit overwegend gotisch gebouw is zeer complex. De belangrijkste bouwcampagnes omvatten de bouw van het koor op het einde van de 13de eeuw en eerste helft 14de eeuw onder invloed van Noord-Franse en Scheldegotiek, de bouw van westtoren in Brabantse gotiek in 1462-1534, en de bouw van schip en transept in 1533-1559.

Sint-Veerleplein 11 (Gent)
In 1180 gebouwd door Filips van de Elzas, graaf van Vlaanderen, op de plaats van een kleiner kasteel uit de 9de-10de eeuw, en naar het voorbeeld van de versterkte kastelen door de kruisvaarders in Syrië opgericht. Het complex, slechts ten dele met water omringd, bestaat uit een poortgebouw, een ringmuur met walgang, een krocht, een donjon met bijgebouwen en het huis van de graaf.

Spanjaardstraat 10 (Gent)
Voormalig Gandaklooster, vanaf 864 Sint-Baafsabdij genoemd naar de Heilige Bavo. Heropbouw vanaf 940, maar grootste bouwcampagne in tweede helft 12de eeuw. Gedeeltelijk gesloopt in 1540 voor bouw Spanjaardkasteel. Tot circa 1830 kazerne, nadien ontmanteling en afbraak van de citadel: herontdekking van de oude abdij en besluit tot conservatie van de ruïnes, sinds 1882 Museum voor Stenen Voorwerpen. De inplanting der abdijgebouwen volgt grotendeels het eenvoudige grondplan van een benedictijnerabdij uit de vroege middeleeuwen. De gebouwen zijn grotendeels uitgevoerd in Doornikse steen, en met uitzondering van de gerestaureerde noordvleugel grotendeels in puin of verdwenen.