Op basis van de resultaten uit testputten, boorpunten, werkvlakken en profielwanden in de verschillende werkputten is vastgesteld dat het landschap tussen de Naamsestraat en de Schapenstraat ter hoogte van de Sint-Beggaberg er oorspronkelijk steiler en onregelmatiger bij lag en dat het terrein binnen het projectgebied doorheen de eeuwen is afgevlakt en opgehoogd.

Hoewel de locatie van het projectgebied is gesitueerd in het historische centrum heeft het projectgebied weinig kennisvermeerdering opgeleverd. De intensieve verstoringen vanaf het einde van de 19de eeuw en de 20ste eeuw hebben de bodem zwaar verstoord.

De werfbegeleiding heeft duidelijk aangetoond dat het projectgebied een zwaar verstoorde site zonder complexe verticale stratigrafie betreft zonder aanwijzingen voor de aanwezigheid van steentijd artefactensites. Het onderzoek heeft wel aangetoond dat het genivelleerd projectgebied oorspronkelijk een hellend terrein was tot het ergens in de 18de eeuw voor een eerste keer is afgevlakt om een terrastuin te vormen. Tegen het einde van de 19de eeuw - begin 20ste eeuw is het terrein voor een tweede maal genivelleerd om een groot platform te creëren voor een atelier, werkplaats of opslagplaats. Om het terrein volledig vlak te krijgen blijkt het zuidelijke deel van het projectgebied (WP2), gelegen langs de Sint-Beggaberg, te zijn afgegraven en het noordelijke deel (WP1 en de zuidelijke helft van WP3) te zijn opgehoogd. Het centrale deel van het projectgebied (de zuidrand van WP1 en de noordrand van WP2) bleek voor een deel het originele reliëf te hebben behouden met nog een uartair leempakket op de Tertiaire zandgrond. Op basis van de opgravingsresultaten inclusief enkele boorresultaten kan tot op zekere hoogte een beeld gevormd worden van het oorspronkelijke landschap aan de voet van de Sint-Beggaberg. Het gros van de sporen bleken gerelateerd met de laat 19de-20ste eeuwse ingrepen in de bodem. Enkel langs de oostelijke rand van het projectgebied tonen een aantal sporen met een onverstoorde vulling uit de 17de en/of 18de eeuw dat er eerdere menselijke activiteiten waren binnen dit gebied. De zuidoostelijke hoek van het projectgebied (oostelijk van de garagepoort aan de Sint-Beggaberg) bestaat uit een grauwgrijze zandlaag welke niet natuurlijk is, maar aangevoerd. Dit zou een ophogingspakket kunnen zijn ter aanvulling van de ontstane putten bij de uitbraak van de 16de eeuwse woningen die Jacob van Deventer aangeduid heeft langs de Sint-Beggaberg en waar nu niets meer van teruggevonden is. Sporen met gemengd 18de-19de-eeuws materiaal in die zone geven alvast aan dat dit grauwgrijze zandpakket voor de grote nivelleringswerken van de laat 19de-20ste eeuw is aangebracht. De werfbegeleiding heeft onvoldoende bewijsmateriaal opgeleverd ter ondersteuning van de hypothese dat er wel degelijk huizen zouden gestaan hebben langs de Sint- Beggaberg zoals Jacob van Deventer heeft aangeduid op zijn mid-16de eeuwse kaart. Het oudste vondstmateriaal wordt in de 17de eeuw gedateerd. Opvallend gegeven is dat er geen aanwezigheid van vroegmoderne of laatmiddeleeuwse menselijke activiteiten zijn aangesneden. Dit kan grotendeels verklaard worden met de ingrijpende nivelleringswerken uit de laat 19de eeuw en de 20ste eeuw waarbij een aanzienlijk deel van de zuidelijke helft van het projectgebied blijkt te zijn afgegraven terwijl een aanzienlijk deel van de noordelijke helft en de westrand van het projectgebied blijkt te zijn opgehoogd. Omdat de moederbodem in dit laatste gebied niet bereikt wordt door de graafwerkzaamheden voor de fundering van de nieuwbouw en er voldoende buffer aanwezig blijft zullen de eventueel aanwezige archeologische sporen ongemoeid in-situ bewaard blijven.