mogelijk opklimmend tot de 9de eeuw en vermeld sinds 1140 als voormalige afhankelijkheid van de abdij van Ninove vormt deze ter hoogte van een wegenkruising ingeplante, stilistisch heterogene plattelandskerk met pseudobasilicale opstand een architectuurhistorisch opmerkelijk geheel. Het volledig in zandhoudende kalksteen opgetrokken laat-gotische, eind 16de - begin 17de eeuw gedateerde rechthoekig gesloten koor en de nu ingebouwde, vierkante westtoren met vierledige opstand, korfboogportaal en kruisribgewelf illustreren de zogenaamde Dendergotiek die onder impuls van de abdijen van Affligem en Ninove tot ontwikkeling kwam terwijl de in baksteen verbrede en verlengde zijbeuken, opengewerkt met spitsboogvensters met karakteristieke, lancetvormige ijzeren roedenverdeling, getuigen van een neogotisch geïnspireerde verbouwing uit 1856- 1857 en aldus representatief voor een 19de eeuwse benadering waarbij stijleenheid centraal stond.

architectuurhistorisch markante, stenen overwelving met kruisribgewelven en brede, met casementen en rozetten opgehoogde gordelbogen die samen met de spitsboogarcades op zuilen een sfeervol interieur vormen, verfraaid met een overwegend 17de- en 18de-eeuws, waardevol meubilair.