in casu architectuurhistorische waarde: Tijdens het ancien regime was het kasteel Ter Borcht het zwaartepunt van de heerlijkheid Meulebeke, alsook de verblijfplaats van de heren van de heerlijkheid, geattesteerd vanaf 1214. Heel wat bewoners van het kasteel hadden een nauwe band met het dorp Meulebeke. Zo werd het wapen van de familie de Beer doorgegeven als wapenschild van de gemeente. Ook na het verdwijnen van de de Beers blijft er een band bestaan met het dorp. Een van de laatste bewoners van het kasteel, Edgar van Bavegem, was een tijdlang burgemeester van Meulebeke. Het kasteel is samen met het grachtenstelsel, reeds figurerend in een landboek van 1654, een vrij gaaf bewaard voorbeeld van een heerlijke residentie in landelijk gebied.
Het betreft een architectuurhistorisch waardevol geheel met een interessante bouwgeschiedenis, waarvan de oudste gedeelten opklimmen tot het midden van de l7de eeuw zoals afgebeeld in het landboek van Meulebeke (1654). De twee achtzijdige toegangstorentjes onder leien spits zijn de meest gaaf bewaarde restanten uit deze vroegste periode. Zij zijn opgetrokken uit rode baksteen afgewisseld met zandsteen voor de hoek en negblokken. Ook het kasteel zelf heeft ongetwijfeld een 17de-eeuwse kern. Dit blijkt onder meer uit de behouden volumes met vrij scherpe dakhelling, de trapgevels aan oostzijde, het deels zichtbare baksteenparement met de zandstenen hoekblokken onder de bepleistering, de geprofileerde schoorstenen en het gebinte. In de tweede helft van de 18de eeuw werd het kasteel aan westzijde uitgebreid met een kleine kapel met sacristie. Heden ten dage vertoont het kasteel een voornamelijk 19de -eeuws uitzicht. Typerend zijn de bepleistering met neoclassicistische ornamentiek, de gevelordonnantie en de westgevel bekroond met halsgevels. Deze 19de -eeuwse ingrepen zijn vermoedelijk te dateren circa 1863 toen het kasteel werd uitgebreid met een doorrit aan de oostzijde. Ook de deels behouden interieuraankleding, bestaande uit marmeren schouwen, stucversiering en behouden. schrijnwerk, dateert voornamelijk uit deze periode. Vermeldenswaardig is eveneens het fraaie smeedijzer van de toegangshekken en de brugleuningen.