Het 'Oosterstaketsel' vormt (samen met het 'Westerstaketsel' en de vuurtoren) de westelijke afsluiting van de Blankenbergse Zeedijk.
Het 'Oosterstaketsel' vormt net als de pier een mondain gegeven te Blankenberge, reeds in 1872 werden de kwaliteiten als wandelstaketsel geapprecieerd; uit oude prentbriefkaarten blijkt dat de staketsels gebruikt worden om te wandelen en te zonnen, op vandaag is er nog steeds een drankgelegenheid.
Evenals de pier vormt het 'Oosterstaketsel' een lineaire structuur die loodrecht op de Zeedijk staat en een verlenging vormt in Zee van de wandelruimte van de toerist.

Het 'Oosterstaketsel' met ijzeren lichtpunt (vuurtoren) op het hoofd vormt een interessant voorbeeld van een staketsel teruggaand tot een kleine zeehaven, in casu een vissershaven, die in de jaren 1860 in de context van de Belgische kust werd uitgebouwd.
Het 'Oosterstaketsel' - heropgebouwd in 1954 - gaat in aanleg en in gebruikte materialen en technieken terug op het staketsel van de jaren 1860 dat in 1907-1908 verlengd werd.

Als vormend een getuige van de havenontwikkeling vanaf de jaren 1860 in het westen van Blankenberge; de staketsels vormen als dusdanig een belangrijk structureel element van de oorspronkelijke vissershaven.
Het zogenaamde 'Oosterstaketsel' vormt een interessant voorbeeld van de traditionele houten staketselbouw; oorspronkelijk werd het gebouwd in de jaren 1860, in 1907-1908 wordt het verlengd; tijdens de Tweede Wereldoorlog worden de staketsels op last van de Duitse bezetter afgebroken, doch het 'Oosterstaketsel' wordt in 1954 als traditioneel houten staketsel heropgebouwd.