Als unieke getuige van de problematiek van het onderwijs en de kinderopvang tijdens de Eerste Wereldoorlog in onbezet België. De 'pouponnière' maakte deel uit van een schoolkolonie, die in het uiterste westelijke deel van België werd opgericht voor de achtergebleven kinderen uit de frontstreek. Ze fungeerde na de oorlog als opvangplaats voor kinderen uit de frontstreek en voor kinderen uit Rusland. Het gebouw is aldus een uiterst zeldzame materiële getuige van het schoolleven en de kinderopvang ten tijde van en kort na de Eerste Wereldoorlog.

in casu architectuurhistorische waarde: Als zeldzaam overgebleven voorbeeld van bakstenen infrastructuur die tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gebouwd in onbezet België. Doorgaans werd nieuwe infrastructuur tijdens de oorlogsjaren als een tijdelijke en dus weinig duurzame oplossing geconcipieerd.
Het gebouw was bedoeld als 'pouponnière' of als verblijfplaats voor de allerkleinsten, en was opgevat als een schoolcomplex gesitueerd rond een binnenplaats.

Als zeldzame getuige van het leven achter het front tijdens de Eerste Wereldoorlog. De site getuigt van de wil om het dagelijkse leven van de achtergebleven bevolking in onbezet België zo normaal en veilig mogelijk te laten verlopen. Hooggeplaatste personen zoals koningin Elisabeth en liefdadigheidsinstellingen zoals het Belgische en Amerikaanse Rode Kruis speelden een cruciale rol in de ontwikkeling van initiatieven die de harde oorlogsomstandigheden voor de burgerbevolking enigszins leefbaar konden houden.
De site is eveneens een bijzondere historische getuige van de moeilijke eerste naoorlogse jaren, toen kinderen uit de Verwoeste Gewesten tot augustus 1921 uit noodzaak in deze schoolkolonie werden opgevangen, omdat de kapotgeschoten frontstreek voor velen nog te onleefbaar was.
De daaropvolgende functie als opvangplaats voor Russische kinderen brengt het gebouw in verband met de Russische Revolutie en de daaropvolgende burgeroorlog, wat een bijkomende historische meerwaarde voor deze site betekent.