De archeologische zone Scheldevallei te Welden is gelegen ten zuiden van de huidige Schelde, in diens alluviale vlakte en aangrenzende hoger gelegen gronden. Verschillende beken monden hier uit in de Schelde, o.a. de Peerdestokbeek en de Oossebeek. Binnen het gebied bevinden zich enkele opvallende geomorfologische elementen, zoals enkele zuidwest- noordoost gerichte (dek)zandruggen, en enkele kleinere zandige opduikingen. Op deze ruggen is een groot aantal vondsten aangetroffen, die wijzen op de aanwezigheid van archeologische sites uit het mesolithicum, het neolithicum, de bronstijd, de ijzertijd, de Romeinse periode, en de middeleeuwen. Zeer talrijk zijn vondstenclusters van lithisch materiaal (vuursteen, wommersomkwartsiet) uit de prehistorie. Het grootste deel van het gebied is momenteel in gebruik als gras- of akkerland. Op de akkers op de hoger gelegen zones waar het pleistoceen oppervlak niet afgedekt is zijn de aanwezige sites in enige mate aangetast door verploeging. Gezien er geen steile hellingen zijn in het gebied is er echter weinig invloed van erosie te verwachten. In de zones waar er afdekking is met holocene riviersedimenten is de verwachte bewaring van archeologische sites en vondsten beter. Op plaatsen met dikke holocene afzettingen, zoals in de loop van een laatglaciale Scheldemeander, is de kans op bewaring van organisch materiaal reëel. Deze afzettingen zijn eveneens zeer geschikt voor natuurwetenschappelijk onderzoek voor de reconstructie van het vroegere milieu.