Beschrijving
Deze bescherming betreft het kerkhof aan de Sint-Pancratiuskerk met de ommuring, hekpijlers, graftekens en leilindes. De kerk zelf werd reeds in 1938 beschermd als monument.
Waarden
Het kerkhof omheen de Sint-Pancratiuskerk met ommuring, hekpijlers, graftekens en twee leilindes is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
historische waarde
Historisch kerkhof vermoedelijk teruggaand tot de stichting van de parochie en kerk in de 9de eeuw. De huidige context met gedeeltelijke ommuring en gedeeltelijk omhaagd gaat minstens terug tot het midden van de 18de eeuw. De begraafplaats bleef in gebruik doorheen de hele 18de en 19de eeuw daar de nieuwe wetten en decreten van Jozef II en Napoleon niet op landelijke gemeentes van toepassing waren. Het kerkhof fungeerde als gemeentelijke begraafplaats tot in de jaren 1930 met een voorlopig laatste bijzetting in 2010 (familie Jourdain). De aanwezige graftekens herinneren aan de lokale geschiedenis dankzij de grafsite voor de Soeurs de la Charité de Namur, een pastoor en illustere families die in Kraainem woonden: Jourdain, Van Ophem, of die ervoor kozen er begraven te worden: familie van Werveke.
artistieke waarde
Op het kerkhof bleven enkele grafmonumenten van belangrijke families bewaard. Ze getuigen van de funeraire artistieke traditie in de 20ste eeuw met een concentratie aan sarcofagen, maar ook een sippe van de familie van Werveke en oudere grafplaten die vermoedelijk uit de kerk komen zoals die van de familie Van Ophem. Zij getuigen van een oudere traditie waarbij het epitaaf of grafschrift werd ingehouwen in de grafplaat.
volkskundige waarde
De plaatsing van lindes langs het kerkpad, bij kapellen en boerderijen is een frequent voorkomend fenomeen. De boom wordt gezien als beschermende boom.
sociaal-culturele waarde
De aanwezigheid van het kerkhof rond de kerk getuigt van de katholieke Kerk die eeuwenlang aanwezig was in de levens van de Kraainemse bevolking; van geboorte tot graf. De resterende graftekens zijn getuigen van de Napoleontische wet die toeliet eeuwigdurende concessies aan te kopen en imposante graftekens op te richten, iets waar enkel de rijke lagen van de bevolking gebruik konden van maken. De oudere grafplaten 17de-18de eeuw getuigen dan weer van de gewoonte om in de kerk begraven te worden.
wetenschappelijke waarde
De begraafplaats gaat mogelijk terug tot de 9de eeuw. De kans is dan ook groot dat onder het maaiveld een belangrijk depot aan historische menselijke resten aanwezig is dat zo een 1200 jaar overspant. Begravingen binnen de kerk getuigen minstens van een begraving tot de 18de eeuw. Het is een mogelijk depot van grote antropologische waarde. Beide lindes langs het kerkpad hebben een belangrijke wetenschappelijke erfgoedwaarde met hun omtrek van 274 centimeter en 252 centimeter op een hoogte van 150 centimeter.