in casu architectuurhistorische waarde: Het Helleputtegebouw (1894-1896) met uitbreiding uit 1901, vormt een perfecte illustratie van de katholieke school- en internaatarchitectuur uit de vorige eeuw.
Als laatste gesigneerd ontwerp neemt het een bijzondere plaats in in het omvangrijke oeuvre van Helleputte, gekarakteriseerd door een sobere, rationeel opgevatte, monumentale baksteenarchitectuur met een orthodoxe, neogotische vormgeving.
Qua typologie is deze school tevens het enige bewaarde complex van dergelijke omvang dat van Helleputte, één van de markantste vertegenwoordigers van de neogotiek, bleef bewaard.

Door privé-initiatief opgericht in 1887 als huishoudberoepsschool en in 1896 uitgebreid met een hogere landbouwschool, die als een modelschool werd beschouwd, vormt het Heilig Hartinstituut een belangrijke schakel in de ontwikkeling en diversificatie van het katholieke onderwijs voor meisjes in het laatste kwart van de 19de eeuw.
Daarnaast verwierf het Heilig Hart internationale faam met de tapijtschool (1905-1952) van Professor A. Thiéry, die een belangrijke bijdrage leverde tot de heropleving en herwaardering van de oude wandtapijtkunst.