De langgestrekte hoeve getuigt van de geleidelijke ontginning van de woeste heidegronden in de loop van de achttiende en negentiende eeuw. Gelegen in een landelijk kader, in het gehucht Molhem, duidt het complex tevens op de verspreide bebouwing in afgelegen gebieden, stuk voor stuk elementen die kenmerkend zijn voor de Kempische nederzettingsgeschiedenis. De hoeve wordt gekenmerkt door een klassieke indeling, die verband houdt met de typisch Kempische landbouwbedrijvigheid. De potstal bevindt zich zoals gewoonlijk tussen het woonhuis en de voormalige dwarsschuur.

Het betreft een vrij goed bewaard voorbeeld van een langgestrekte Kempische hoeve. Het complex gaat in kern terug tot de achttiende eeuw, terwijl de ordonnantie uit de negentiende eeuw stamt, de rechterzijpuntgevels en een tweetal aanbouwsels uit de twintigste. Volgens de Atlas van de Buurtwegen (1845) behoorde de hoeve in dat jaar toe aan Jean Jonkers, landbouwer te Molhem.

in casu architectuurhistorische waarde: Langgestrekte 18de-eeuwse hoeve met 19de-eeuwse ordonnantie: woonhuis met dubbelhuisopstand, stallen, voormalige dwarsschuur; drie woonhuistraveeën en één bouwlaag onder aan straatzijde afgewolfd zadeldak (aanbouw tegen achtergevel). Verankerde baksteenbouw met aflijnende rechte muizentandfriezen en deels bewaard houtwerk; rechthoekige muuropeningen uit de negentiende eeuw. Latere rechterzijpuntgevel van rodere baksteen met rond uilengat; achtergevel van woonhuis met getoogde muuropeningen, waaronder betralied keldergat.