Als materiële getuige van de Grooten Oorlog, die Vlaanderen jarenlang in zijn greep had en het leven van ontelbaar veel mensen ingrijpend tekende of volledig verwoestte. De Eerste Wereldoorlog was een internationale gebeurtenis bij uitstek, met West-Vlaanderen als één van de strijdtonelen waar honderdduizenden mannen uit de hele wereld vochten. De herinnering aan de Eerste Wereldoorlog kent nog steeds een breed maatschappelijk en internationaal draagvlak.

Als betonnen constructie, die specifiek voor militaire doeleinden werd opgetrokken. Deze betonnen constructie met zijn bouwtechnische kenmerken van zowel bovengrondse als ondergrondse aard, getuigt van het belang en de evolutie van de betonbouw in de stellingenoorlog, die de Eerste Wereldoorlog geworden was. Nooit eerder werden zo massaal betonnen verdedigingsconstructies opgetrokken als tijdens de Eerste Wereldoorlog. Daar waar er in de eerste oorlogsjaren werd geïmproviseerd en geëxperimenteerd met allerlei typologieën en toegepaste technieken in de betonbouw, evolueerde men geleidelijk naar zo sterk en efficiënt mogelijk uitgedokterde standaardontwerpen, die in sommige gevallen voor meerdere doelen konden gebruikt worden. Tijdens het interbellum en de Tweede Wereldoorlog zou dit leiden tot de massale uitbouw van heuse bunkerstellingen, met bunkers die tot in het kleinste detail waren gestandaardiseerd.

Het betreft één van twee Duitse bunkers die getuigen van de inrichting van een Pionierpark en een aanpalend munitiedepot in het Duitse hinterland. De contextwaarde is hoog, aangezien dit Pionierpark en munitiedepot waren ingericht net ten westen van de spoorlijn Brugge-Kortrijk. Via spooraftakkingen kon het materiaal efficiënt aangevoerd en overgeladen worden. Onderhavige bunker maakte deel uit van het munitiedepot. Dit munitiedepot was aangelegd ten westen van de huidige Zeedijkweg, met kleine opslagplaatsjes die op regelmatige afstand van elkaar waren aangelegd. De tweede bewaarde bunker maakte deel uit van het Pionierpark, een Duits geniepark, waar materialen en grondstoffen werden opgeslagen ten behoeve van het front en de stellingenbouw. Deze materialen, grondstoffen en munitie werden van hieruit verder richting front en stellingen verdeeld. Aangezien munitiedepots en genieparken vaak bij elkaar werden aangelegd, vormen beide bunkers bijgevolg een waardevol ensemble. Het geniepark met munitiedepot in Loppem was één van de vele genie- en munitiedepots achter het front. Beide bunkers getuigen van het belang van het Duitse hinterland als essentiële en enorme logistieke draaischijf om het front te kunnen uitbouwen en te bevoorraden, uiteraard ook van munitie. De representativiteit is dan ook hoog, aangezien beide bunkers verwijzen naar de vele munitie- en genieparken in het Duitse achterland. En net zoals elders in het Duitse hinterland werden bij de infrastructuurwerken die nodig waren voor de inrichting van dit geniepark met munitiedepot krijgsgevangenen en burgers ingezet, waaronder vrouwen. De bunkers verwijzen naar de verregaande implicaties van oorlog op de burgerbevolking, ook in het verderaf gelegen gebied.