Relatief bescheiden en sober opgevatte parochiekerk gebouwd in opdracht van de Norbertijnenabdij van Park, die er sinds 1481 het patronaats- en tiendenrecht bezat. De stilistisch heterogene, éénbeukige bak- en kalkstenen kerk met originele inplanting te midden van een ommuurd kerkhof is samengesteld uit een driezijdig afgesloten, laatbarok koor (1687), een classicistisch geïnspireerde beuk en een neoclassicistische uitbreiding met ingebouwde westtoren naar ontwerp van provinciaal-architect A. Van Arenbergh (1799-1877). Het met kruisribgewelven en met gedrukt tongewelf overwelfde interieur omvat een waardevol meubilair, voornamelijk daterend uit de 17de-18de eeuw.